Dizi başlamadan önce ilk Mustafa Oğuz ile görüşmüştük. Projeyi konuştuk. Elbette Yavuz Turgul’un işin en başında olması beni çok heyecanlandırdı. Ancak henüz mesleğim baleyle ilgili kaygılarım vardı. Görüşmelerin ardından benim için çok önemli bir yeri olan İkinci Bahar’a Tim olarak girmiş oldum. Hatta ilk basın toplantısında daha oyuncuların büyük bir bölümüne karar verilmemişti. Küçük bir ekip olarak basın tanıtımına katılmıştık (gülüyor).

 

İlk sahnem Ali Haydar’ın kebapçı dükkânına girdiğim andı. Çok aç bir turist olduğumdan Ali Haydar karnımı doyurmak için bana acılı bir kebap ısmarlamıştı. Acısı çok fazla gelmişti. Artık gerisini siz düşünün. (Gülüyor.)

 

Aslında tedirginlik yaşamadım. Sadece ekip o kadar disiplinliydi ki provalara bile geç kalmamam gerekiyordu. Tam da o dönem Tan Sağtürk Akademi’yi kurmaya çalıştığım için aynı anda iki büyük iş yapmak beni biraz zorladı.

 

Her biri ortama o kadar çok şey kattı ki değerleri çok büyük. Ben zorluk yaşamadım ama zorluk yaşattıysam bunu onlara sormak lâzım. (Gülüyor.)

 

Hangi birini anlatsam? (Gülüyor). Düşünün öyle bir dizi oldu ki aradan yıllar geçmesine rağmen İkinci Bahar’ı izleyenler hâlâ replikleri hatırlıyorlar. İlk aklıma gelen dizinin yayını sırasında biz çekimlere devam ediyor oluyorduk. Açıkçası sokaklar dizi sayesinde boşaldığı için rahat çalışabiliyorduk.

 

Son sahnelerden birisiydi. Tren garında artık kendi ülkeme dönüş anım çekiliyordu. Bahar (Nurgül Yeşilçay) çantama bir mektup bırakmıştı. Tam trene binerken o mektubu tesadüfen bulup okudum ve gitmemeye karar verdim. Hiç konuşmadan anlatmam gereken uzun bir sahneydi. İlk aklıma gelen bu ama unutamadığım sahneleri sıralasam güzel bir kitap olurdu aslında.

 

Herkes birbirine yardım ediyordu. En büyük yardım ise usta oyuncuların sahnelerini en ön sıradan izledikten sonra sıranın size gelmesiydi. “İşte şimdi sıra bende.” deyip elimizdekinin en iyisini vermeye çalışıyorduk. Hangi sahneyi kiminle oynuyorsak en büyük yardımcı aslında karşımızdaki oyuncu oluyordu.

 

Nurgül (Yeşilçay), Ozan (Güven) ve diğer genç oyuncuların pek çoğunun ilk büyük tecrübesidir İkinci Bahar. Şener Abi (Şen), Türkan Şoray ve Güven Hokna gibi büyük oyuncularla beraber olmak, çalışmak ders niteliğindeydi. Keza Meral Abla (Okay) da öyle. Yani aslında gerek genç oyuncular gerekse deneyimli ustalar için İkinci Bahar, dizi anlamında çıtayı çok yükseltmiş oldu.

 

“Keşke içinde ben de bulunsaydım” diyecek kadar bir boşluk yaratırdı. (Gülüyor.)

 

Artık 50 yaşına gelmiş bir Tim. (Gülüyor.) Neden olmasın? Bugün kadroyu bir araya getirebilecek biri varsa o da Yavuz Turgul’dur bence.

 

Tim içinde yaşattığı iyi niyetli, güven veren, sempatik ve neşeli çocukla sevildi. İyiliğin olduğu her yerde Tim’i bulurduk. Ben her bölümün kendine tanıdığı sınırlar içinde oyunculuğumu kurmaya çalıştım. Şimdi de gelecek olan senaryo neyi emrediyorsa ona katkıda bulunmaya gayret ederdim.

 

Hiçbir zaman tamamen oyunculuğa yönelmeyi düşünmedim. Öyle olsa birçok dizi projesinin içinde olmayı seçerdim. Mesleğim o kadar yoğun ve çalışma gerektiriyor ki âşık olduğum balenin hep içinde kalmayı tercih ediyorum.

 

Elbette; unutmak ne mümkün! Yangın sahnesiydi. Ali Haydar’ın dükkânı hırslarına yenik düşen Vakkas tarafından yakılacaktı. İçeride kalan Vakkas’ı kurtarmak için Ali Haydar içeri girdi. Nurgül ve kundaktaki bebekle birlikte isler içinde kalmıştık. Görüntü yönetmenimiz Hakan Gürtop yine bir “komando edası”yla ateşin arasına daldı ve inanılmaz görüntüler elde etti.

 

Oyuncak bir bebek almıştım; o bende kaldı. Bir de yeşil kazağım vardı, onu aldım. Fakat sonradan bir sosyal sorumluluk projesi için açık artırmada ciddi bir rakama satıldı.