Yetmedi mi? Peki o zaman: “Kıyafet ve aksesuar satan bir mağazada yemek yemek ne alaka?” gibi tepkilerle yaklaşılsa da eleştirilere aldırmadan teras katında bir restoran açıyor. Sadece yemek yenilmekle kalınmıyor burada elbette ve akşamüstü çayları için hanımefendilerin yer bulabilmekte zorlanacakları bir adres haline geliveriyor kısa zamanda. Amaçlanan, müşterinin mağaza içinde mümkün olduğu kadar çok vakit harcamasını sağlamak ve alışverişi bir eğlence gibi algılamasına yol açmak. Yani, yemeğinizi yediniz veya çayınızı içtiniz, çıkışta da kadın giysi reyonlarının içinde buluveriyorsunuz kendinizi. Bilginiz için; dizideki pek çok romantik ilişkinin kesişme noktası olan Palm Court isimli bu yiyecek-içecek mekanı, 1941 yılında Alman uçaklarının Londra'yı bombardımanı sırasında isabet alıp harabeye dönüyor.

Sadece yeme-içme mekanı değil, sesten uzak bir dinlenme salonu, kütüphane, revir, şık tuvaletler ve kuaför dükkânı gibi başka alanlar da yer alıyor mağazanın içinde. Amaç, hep söylediğim gibi sadece ihtiyaçları temin etmenin ötesinde alışverişin bir keyif haline gelmesi. Peki, alışveriş bir ihtiyaç giderme hali midir, yoksa başlıbaşına bir keyif mi? Bilmem. Aynaya bakıp kendinize sorun bu soruyu. 

Dönemim mühim gazetelerinden birinde yayınlanan Selfridge's reklamı

Elbette bütün bunlar yoğun bir reklam kampanyası ve bu kampanyalarla beraber “bonus” olarak gelen gazete köşe yazıları ile destekleniyor. Sadece 1909 yılının Mart ayındaki açılış için 18 ileri gelen gazetede 38 reklamı yayınlanıyor mağazanın ve ödenen bedel de bugünün parası ile yaklaşık 2 500 000 pound civarında. Sadece gazeteler değil, şehrin o yılki telefon rehberinin kapağı da bu kampanyadan nasipleniyor.