Ömer işte... Defne işte... Hayat işte!

İşte Ömer de bu yaptığı hata sonucunda yaşayacaklarıyla siyah ile beyazın arasında grilerin var olduğunu, aynı anda iki kişinin haklı olabileceğini, bazen bazı inatların kırılması için emrivakilerin şart olduğunu, hayatın yüzde yüz adil olmasının mümkün olmadığını, kimsenin yüzde yüz iyi ya da kötü olamayacağını, kesin bir yargıya varmadan önce bir hikayeyi birkaç farklı taraftan dinlemek gerektiğini öğrenecektir. Bugüne kadar bunları öğrenmesi için fırsatı olmamış ve kendi prensipleriyle yola devam etmiş. Ve belli ki bu tip bir hata yapmadan da öğrenmesi pek mümkün olmayacaktı. Ancak bence bunları öğrenmesinin zamanı geldi de geçiyor! Özellikle de evlilik gibi ciddi bir adım atmadan önce... Çünkü o çok istediği ‘bir’ olmak eylemini gerçekleştirebilmesi için bu saydıklarımın hepsini bilmesi lazım aksi takdirde hiçbir zaman ortak bir payede sevdiği kadınla buluşması mümkün olmaz. Bu nedenle teşekkürler Ömer’ciğim bu kadar acımasız konuştuğun için. Evet bizleri çok ama çok üzdün ve kırdın ama emin ol ki asıl cezayı işin iç yüzünü öğrenip hata yaptığını anladığında o pişmanlık duygusuyla sen çekeceksin. Ve belki de insanları yargılamadan önce eğrisini doğrusunu öğrenmeye de bundan sonra çalışırsın. Bu arada şunu da belirtmem gerekir ki; o son sahnede Ömer de haklıydı Defne de... Hatta Ömer’in o acımasız sözleri söylemekte kendine göre haklı olduğunu söyleyerek işi abartabilirim, ancak nedenine sonra geleceğim. Çünkü bence o sahnede asıl yaşananların asıl nedeni Yasemin’in dediği gibi bir ipte oynamaya çalışan iki cambazdı: Yani aşk ve gurur.

 

Kiralık Aşk’ın asıl hikayesi de aslında aşk ve gururun çatışması değil miydi? İsterseniz çok kısa bir nostalji turu yapalım. Örneğin; ilk olarak 3.bölüme gidebiliriz. Defne’nin Ömer’in çalışma odasına girerek Aşk ve Gurur’un afişi gördüğü ana. Her şey o zaman başlamıştı değil mi? Ve ne tesadüf ki ilk kez o gün Ömer,  Sadri ustaya ayakkabıyı almaya göndererek Defne’ye güvendiğini göstermişti. Güven öyle zamanla mı kazanılır yoksa karşındaki kişiyle aranızdaki elektrikle mi oluşur bilmiyorum. Ama şu anda hala güvenmiyormuş gibi görünen Ömer aslında Defne’nin ilk işe başladığı andan ona güvenmişti. Ama o işte o gurur yok mu, onun o gururu... Hemen ilk fırsatta (içten içe ilk hissiyatının doğru olduğunu bilse de) ayakkabı çalındığı an 4.bölümde suçu Defne’ye atmayı kolay yol olarak seçmişti. Çünkü kendi bile şaşırmıştı bir insana bu kadar çabuk nasıl güvenebildiğine... Hemen kendi kendini koruma altına almak adına uzaklaştırmıştı Defne’yi kendisinden. Diyaloglar açısından en sevdiğim bölümlerden biridir dördüncü bölüm. Özellikle de ayakkabı çalınmasına dair olan sahnedekiler. Çalmadığı halde suçlu bulunmasına üzülen Defne’ye ne güzel söylemişti Esra “Ama sen hırsız olmadığını biliyorsun, hani önemli olan buydu. Hani ‘sevdiklerim beni doğru bilsin yeter’ diyordun.” diye. O anda ‘sevdiklerim’ deyince nedense Defne’nin ilk aklına gelen Ömer’in onu nasıl bildiği olmuştu. Ve hemen Passionis’in yolunu tutup Ömer ile konuşmaya çalışmıştı: “Ben hırsız değilim. Ayakkabıyı benim almadığımı bilin. Bu çok ağrıma gidiyor. Bu böyle bitmemeli. İleride yüz yüze karşılaşmasak bile benim hakkımda kötü bir şey düşünmenizi istemiyorum. Sana inanıyorum deyin, beceriksizlik ettin çaldırdın ayakkabıyı ama sen çalmadın deyin.” Daha o zamandan kendini Ömer’e inandırmaya çalışan bir Defne vardı. Defne’nin hırsız olmayacağına aslında çok iyi bilen Ömer ise sırf gururu yüzünden aslında inandığını dile getirmiyordu. Böylece Defne Ömer’in kalbini on ikiden vuran asıl bomba sözleri sarf etmişti: “Sizsiniz inatçı gibi. Aşk ve Gurur’daki adam gibi inatçı ve önyargı. Köşeli yanlarınız var ama yanlış olduğunu bildiğiniz halde vazgeçmek gururunuza dokunuyor. Filmdeki Lizzie çok haklı erkekler kibirleri ve gururları yüzünden kendini harcarlar.”

Belki de bu sözler Defne’nin tüm bu 50 bölümlük süreç içerisinde başına gelen bir şeye dair Ömer’e karşı tek büyük isyanıydı. Oyunun yükü sırtında kambur olmadan ve aşkı bu kadar yoğunlaşmadan önceki Defne’nin isyanıydı. Ne özlemiştik onun o hallerini... Ayrıca sözlerinde ne kadar haklıydı; o zaman dile gelen sözlerin asıl nedeniydi 50.bölümün finalinde Ömer’in ağzından çıkan sözlerin. Aynı kibir ve gururu yüzünden öyle acımasızca konuşmuştu. Aynen Defne’nin sadece “Uzak kalalım, peki.” diyerek yüzüğün çıkarılmasını kabul ettiği gibi.. Sonuçta bizler 6.bölümde Defne, Ömer’e kitap hediyesini alırken “Gururları ve önyargıları yüzünden kendileri aşka bırakamayan iki kişinin hikayesi. Bir araya gelmeleri için tek engel var kendileri…” sözleriyle anlattığı bir aşkın hikayesini izliyorduk. Ve şimdi aynı ipte yürümeye çalışan bu iki cambazdan birinin aşağı düşme vakti gelip çatmıştı. Ağızdan çıkan sözlerin ne kadar ağır olduğunu kısa bir sure sonra düşen jetonla anlayacak olan Ömer’in gururu mu bakalım önce o ipten düşecek, yoksa Defne’ninki mi? Yasemin’in de “Bir noktada birinden vazgeçmek gerekiyor, çöz çözebilirsen.” sözleriyle dile getirdiği gibi birinden birininki illa düşecek. Üstelik Ömer’in gururu ya da egosu her neyse onun sadece aşka karşı değil, genel hayata karşı bakışı açısında biraz pasifleşmesi gerekiyor. Özellikle dede konusunda...

 

Dizinin daha ilk bölümünde Hulusi dedenin Neriman ve Necmi’den Ömer’i evlendirmelerini istediği andan beri kafamda Ömer ile dedesi arasındaki ilişkiyi çözmeye çalışıyorum. Kafamda bir türlü oturmayan eksik parçası olan bir puzzle gibiler. O kadar anlamak istiyorum ki, Ömer’in kafasında tüm olanları nereye oturttuğunu ve dedesine karşı asıl nefretinin nedenini. Dönem dönem önümüze koyulan bilgilerle sürekli düşüncelerim değişti durdu. Ancak nedense hiçbir zaman dedenin kötü bir insan olabileceğine inanmadım. Sadri ustaya yaptığı her ziyarette kendisine karşı olumlu düşüncelerim artıp duruyordu. Dede, Kiralık Aşk’ta hata yapmanın ve yaptığın hatalar yüzünden zamanı gelince affedilebilmenin sembolüydü bana göre. Hep bekledim Ömer tarafından affedilmesini... Şimdi bu konu gündeme gelecek, hadi haftaya derken geldik 50.bölümlük seneyi devriyeye ve en sonunda uzun zamandır heyecanla beklediğim konu önüme koyuldu. Üstelik tam de Kiralık Aşk oyununa benzer bir kumpasla birlikte gündeme geldi. Burada Ömer’in duruşu, sözleri ve en sonunda alacağı karar çok önemliydi. Tüm bu süreç içerisinde onun yaptıkları ileride oyun çıkacağı zamanın bir provasıydı. Ve bence Ömer’in isteme anındaki o kaskatı bakışları, eve döndüğünde her tarafı kırıp dökmesi ve Defne’ye bölüm sonunda sarf ettiği sözler onun asıl tepkisi değildi. Onlar daha ilk bölümde tanıdığımız o buz şelalesi Ömer İplikçi’nin yıllardır kendine koyduğu prensiplerle otomatik verilen tepkilerdi. Defne’nin Ömer’i olarak vereceği asıl tepkileri 51.bölümde görmeye hazır olalım. Zaten Alp ile Şebnem'in evlendiği duymamızda bunun en büyük işaretiydi. İlk başta yüzüğü atıp düğün mekanını terk eden Alp, sonra Şebnem'siz olamayacağını anlayıp ani tepki verdiğini fark edip hemen Roma'ya gidip evlenme kararı almış. İşte işin sırrı burada! Sizce Ömer İplikçi 'içim' dediği kadın olmadan yaşar mı? Defne onun nefesi, pusulası, dalga kıranı, her şeyi...