“Hatırla Sevgili’de efsane bir mekân vardır. Ahmet’le Yasemin’in gizlice buluştukları, seviştikleri, Ömer Hayyam’ın “Bulut geçti, gözyaşları kaldı çimende, gül rengi şarap içilmez mi böyle günde?“ dizeleriyle özdeşleşen meşhur “Sevda Tepesi”...

Senaryoda mekânı ilk okuduğumda aklıma hemen lise yıllarında okul kırıp adaya bira içmeye gittiğimiz lunapark tarafındaki kayalık geldi. Orada gün batımında deniz, bakır rengine döner, inanılmaz bir ışık dansı oluşur, muhteşem bir resim verirdi. Mekânı sevgili Ümmü ile paylaştım ve Sevda Tepesi’ni orada çekmeye karar verdik. Mekân yayınlandığı andan itibaren artık bir efsaneydi.

Projenin bitiminden yıllar sonra eşimle bir değişiklik olsun diye iki günlüğüne adaya gitmeye karar verdik. “Hatırla” döneminde sıkça çekime gittiğimiz Splendid otele yerleştik ve fayton turu yapmaya karar verdik. Nereye gideceğimize karar verme aşamasında, kararsızlığımızı gören faytoncu yanımıza geldi ve “Sizi Sevda Tepesi’ne götüreyim, çok güzel, efsane bir yerdir, ‘Hatırla Sevgili’yi izlemiş miydiniz?, şimdi bütün sevgililer oraya gidip vakit geçiriyor.” dedi. İçime güzel, sıcak ama buruk bir duygu yayıldı. Faytoncuya hiç bir şeyden bahsetmedim, “Hadi götür bizi oraya.” dedim. Sevda Tepesi’ne vardık. Faytoncu “Bir resminizi çekeyim, herkes burada resim çektirir.” dedi. Fotoğrafımız da çekildikten sonra yolumuza sessiz sedasız devam ettik.