Hülya ve Kerim, HülKer olmaya doğru ilerlerken birbirlerini de tanımaya çalışıyordu. Ellerini, kollarını nereye koyacaklarını bilemedikleri, heyecandan her an gülümsedikleri zamanlar geçirdiler. Ama bir gün Hülya, çok kırıldı. Mehmet en zayıf noktasıydı çünkü. İşte o gün birbirlerini anlamak için bir adım daha attılar, bir dönüm noktası daha yaşadılar. “Ben artık sensiz yapamam!” repliği ilişkilerinin özetiydi, yapamayacaklardı.

En büyük kırılma noktalarını ise, Hülya’nın Kerim’e resti çekip gittiği o geceden sonra yaşadılar. Hülya’nın yerinde bir başkası olsa asla izleyemeyeceğimiz bir şeye şahit olduk. Hülya, güçlüydü, gerektiğinde çekip gidebilirdi. Çok sevse de gitmeyi bilirdi. İşte ben Hülya’yı en çok da bu yüzden sevdim. HülKer için dönüm noktalarından bahsedeceksek Hülya ve Kerim’in birbirlerinin oldukları o gece hayatlarındaki en önemlilerinden biridir. Artık ne yaparlarsa yapsınlar birbirlerinden vazgeçemeyeceklerinin resmini çizdiler bir bakıma. Ve huzuru, mutluluğu, neşeyi, aşkı birbirlerinde buldular.

O andan sonra ayakları yere basan, birbirlerini kaybetmekten daha çok korkan, aile olmanın keyfini büyük bir iç rahatlığıyla süren bir Hülya – Kerim ilişkisi izledik. HülKer’in en büyük dönüm noktasını ise gelecek sezonda, Aylin meselesinin ışığında izleyeceğiz.

Hülya ve Kerim, onları tanıdığımız günden beri öyle değişti ki. Sevgiyle, saygıyla, aşkla…

Hülya’nın yolu Kerim’le rastlaşmasa Hülya yeniden sevmeyi öğrenebilir miydi? Böyle güzel sevilebilir miydi? Peki ya Kerim, bencilliğinden sıyrılabilir miydi? Kerim’in kalbindeki güzellik her yanı güzelleştirebilir miydi?

Sevmek, iyi gelir insana. Sevilmek de. Hayatın şarkısını söylerken aşk da Hülya ve Kerim’e çok iyi geldi. Hayat Şarkısı da bana, bize...