Ve Cevher malikanesine girdikten sonra Hülya’yla mutluluk oyunu oynamaya başlayan Kerim, bu oyunu gerçek kılmak istediğini de fark etti. Bundan sonrasında yaşadıkları her şey onları HülKer olmaya bir adım daha yaklaştırıyordu.

Önce kalp atışlarını durdurmak istediler, başaramadılar. Birbirlerinden kaçtılar, inkar ettiler. Sonra kalp atışlarına kulak verdiler, çaba gösterdiler, birbirlerini anlamaya çalıştılar.

Belki de HülKer’in en güzel dönüm noktasıdır dudaklarının kalp atışları eşliğinde buluştuğu o an. Hülya’nın aile olmanın mutluluğunu tattığı, Kerim’in huzuru hissettiği o günler birçok şeyden daha değerliydi onlar için. İkisinin de hayalleri vardı, ikisinin de istekleri. Ama en büyük istekleri huzurdu.

Hülya ve Kerim’i ortak paydada buluşturan sanıldığı gibi aşk değildir, huzurdur. Hülya, o koca evde ömrü boyunca görmediği bir huzur dalgasıyla karşılaştı. Canından çok sevdiği Mehmet’i, babalığın ne demek olduğunu öğrendiği Bayram babası, şefkati hissettiği Süheyla annesi ve diğerleriyle kalbini ısıtan huzurlu ev ortamı, Kerim’le şenlendi. Kerim ise, huzurun yalnızlıkta değil kalabalıkta olduğunu öğrendi.

Bir sonraki dönüm noktaları ise dalgalar kıyıya vururken, Aşk İzi eşliğinde koruma kalkanlarını indirdikleri o gün oldu. Birlikte ne de güzeldiler ve birlikteyken her şeyi güzelleştirebilirdiler. Bunun için önce kendileriyle yüzleşmeleri gerekiyordu. Küçük Hülya ve küçük Kerim eşliğinde kendilerine bir söz verdiler, mutluluk sözü.