Kiralık Aşk: Bazen biraz durmak lazım, aşk için..

Hani bazen bir şeyi çok ama çok iyi bilirsin ama yine de yaşamak, hissetmek ya da duymak istersin ya; Sinan’ın evinde bir araya gelen Defne ile Ömer de bir kere daha geçirdikleri o şahane anlarla birlikte muhteşem olduklarını fark etmişlerdi. Kiralık Aşk tarihinde en sevdiğim bölümlerden biridir 27.bölüm. Defne ile Ömer’in bir kanepede birlikte hissettiklerini çizime döktükleri, yıldızları izledikleri ve daha sonra tüm bilinmezliklere rağmen Ömer’in Defne’ye güvenmek istediğini dile getirmesi... Ve şimdi aradan geçen onca zamanın ardından yine bu ikili tarafsız bölgede tüm bunları anlamak için bir araya gelmişti. Bazen sevdiğinle birlikte geçirdiğin birkaç saat aslında her sorunun cevabıdır. Sözlerin dile gelmesine gerek yoktur ya da geçmişin iyice deşilmesinin. Sadece birlikte olmak tüm yaraları iyileştirir. En azından iyileştirmese bile o yaralara neden olan acıların birer hatıra olarak tarihin tozlu sayfalarındaki yerini almasını sağlar. Bazı yaraları yeniden ama yeniden kanatmanın kimseye faydası yoktur. Yarayı açan da bilir nedenini sonucunu, yarası olan da... Bu nedenle Defne ile Ömer’in yalnız kalmayı başardıklarında geçmişi ya da bugün içinde oldukları durumu konuşmak yerine o anın tadını çıkarmaları çok hoşuma gitti. Aynen fonda çalan Aydilge’nin Aşık Olmaz şarkısının sözlerinde olduğu gibi...

 

Anda kalmak… Her şeyin en iyi ilacıdır. Bir şahane an unutturur geçen tüm zamanı. Kimsenin rahatsız etmediği ve hayatın sana “dur” demek için armağan ettiği o anlardaki ilgi, şefkat, bakışmalar ve hissettiklerin sana yeniden ayağa kalkma gücü verir. Hayatta yanındaki insan dışında başka kimseyle olmak istemediğini hatırlatır. Korkularına rağmen savaşmaya değer hislerin hayatta var olduğunu belki de… Sonuçta Ayşegül’ün de büyük bir cesaretle dile getirdiği gibi: “Bazı şeyler herkese göre yanlış olur ya, her yere göre, her zaman. Ama sana doğru gelir. İçin farklı söyler.” Sen de bunu bilirsin ama işte bu sözleri hayata geçirmek için o anlarda kalmak gerekir. Kafandaki o karmaşayı rayına sokmak için öyle kurallara ihtiyaç yoktur, kaldığın zaman kafandaki her şey bir bir yerine oturur zaten. Uzun zamandır özlediğin o huzurlu uykunun ardından gözünü açtığında karşına çıkan o sevdiğinin sana aşkla bakan gözleri yeterlidir yeniden başlamaya...

 

İkinci şans bu hayatta herkesin hakkıdır. Ama en çok Defne-Ömer aşkının bu şansa ihtiyacı var. Yaşanamayan ve yarım kalanların tamamlanması adına... İkisi de artık nerede durmak istediğinden emin. Verilen o kısa molada yaşananlar bir kere daha bunu daha net görmelerini sağladı. Her ne kadar ikisi de keçilerin keçisi olsa da; bu gerçek göz ardı edemeyecek kadar açık ve net bir şekilde ortada. Tek sorun ortadaki engelleri aşmak. Kiralık Aşk oyunu gibi bir gerçeği aşan çiftin, bu tip küçük sorunları aşmaması gibi bir durum söz konusu olamaz. Zaten tüm bunları bir kenara bıraktım, bu hafta çok hoşuma giden bir söz aslında durumu özetliyor:  “Doğruysa gelir seni bulur. Dağları aşar, yine de bulur. Sen engelleri düşünme, çağır! O kadar iste ki; gelsin...”

 

İşte o küçücük sakatlanma tüm bunlara neden olmuştu. Hani “Her şerde bir hayır vardır” derler ya, o misal. Düğün günü gerçeği öğrenerek İstanbul’dan sürülen Ömer’in verdiği zoraki molada “Böyle bir nasıl desem, sanki bir yalan bulutunun içindeyim. Anladın mı? Kim, kim. Kim suçlu? Tüm bu olanlar, nasıl oldu, niye oldu? Bir yandan Defne’deyim tabi hala. Bundan sonrası hiç düşünülmemiş, hiç hayal edilmemiş, hiç ihtimali olmayan bir yokluğun; hayatımın en sert, en yakıcı gerçeğe dönüşmesi. Üstüne bir de bir sürü karmaşa.” diye düşünerek aşkın her şeyden önemli olduğunu fark etmesi gibi biraz da... Belki Pamir de hatta anlamıştır bu mola akşamın bir saatinde Defne’nin hastayken yanında olanın Ömer olmasından ne yaparsa yapsın o ikisinin arasına girmesinin imkansız olduğunu. Biraz fazla Polyanna’ya döndüm bir anlık, değil mi? Ama yok eminim. Bu molada olmasa bile, tez zamanda kendisi de Fikret Gallo gibi bu aşkın ne kadar büyük olduğunu görecek. Kendisi Defne ile Ömer’i daha önce birlikte görmediğinden tabi zavallı bilmiyor bu aşkın ne kadar güçlü olduğunu... Bunu ancak gören anlar. Gördükçe de o jetonun zorla bile olsa düşürmek zorunda kalır. Çünkü bu kadar dalavereye bizim ruhumuz dayanmıyor, onca zorlu sürecinden ardından özellikle de...