1. Planlı projeler

Ellerde var da bize yok mu?

Uçsuz bucaksız dizileri izlemekten sıkılmış olmalıyım ki, daha başından kaç bölüm çekileceği planlanmış olan bu mini diziler ilaç gibi geldi. Genellikle 20 bölüm olan dizileri hep uzun bir film izliyormuş hissi yaratıyor.

Aylarca hatta sezonlarca aydınlanması beklenen sırlar yok, rutin olarak ayrılıp barışan sevgililer yok, yanlış anlaşmalardan kaynaklı ayrılıklar yok, huyu suyu sürekli değişen karakterler yok…

Aksine; tekrara düşmeden gayet iyi kurgulanmış hikâyeler üzerinde konunun gidişatı sizi şaşırtsa da bu zaten en başından planlandığı için, ama şurasında şöyle olmuştu diye düşünmeden sadece hikâyeye odaklı kalabiliyorsunuz.

Türk televizyonlarındaki güzide sistemimiz için çok uzak bir gibi ihtimal görünse de, Kore dizilerinin hikâyelerinden ilham almak yerine komple sistemlerini kopyalasak keşke. Hep derim, yine söyleyeceğim; bugüne kadar büyük keyif alarak izlediğim özgün hikâyeli yerli diziler eğer bu disiplin ile yazılıp çekilseydi, senaryosu ve rejisiyle dünya piyasasına nal toplatırdı.