Kendini dünyanın merkezi sanan bir adamla kendinden başka herkesi önemseyen bir başka adam. Tezat buradan kaynaklanıyor, aynı işte çok iyi olup birbirlerini çekememelerinden değil. Biri ne kadar düzenliyse diğeri o kadar dağınık, biri ne kadar takıntılıysa diğeri o kadar rahat, biri ne kadar iticiyse diğeri o kadar çekici. (Tamam, bu son kısım benim kişisel görüşüm, genelleyemeyiz.^^)

 

Ortak noktaları işlerinde iyi olmaları, haklıdan ve adaletten yana olmaları, merhametleri, zeki, çevik, ahlaklı ve baklavalı olmaları...

 

Onları muhteşem bir ikili yapan ise birbirlerini içten içe sever ve kollarken bir araya geldiklerinde çocuk gibi didişmeleri, çekişmeleri ama dışarıya karşı birbirlerinin daima arkasında olmaları. Rakibin ne kadar iyi olursa sen de o kadar iyi olabilirsin, bunun farkındalar ve bu yüzden birbirlerini aşağı çekmeye değil birbirlerinden daha iyi olmaya çalışıyorlar; böylece birlikte yükseliyor ve 'Muhteşem İkili' oluyorlar.

 

Didişmeleri kuşkusuz çok keyifli, fakat ben dertleşmelerini daha çok seviyorum. Hani MKC beyin, Barca da kuvvet olduğu için şoför koltuğunda Barca'nın, yan koltukta da MKC'nin oturduğu, didişme görünümlü o kısa ama derin sohbetler, dertleşmeler. Hem birbirlerine ayna tuttukları hem de birbirlerini tamamladıkları için zaman zaman öyle görünmese de aslında birbirlerini çok iyi anlıyorlar ve farkında olmadan hem kalben buluşuyor ve yoldaş oluyor hem de birbirlerine yol gösteriyorlar.

 

Onlardan söz ederken "birbirleri" sözcüğünü ne kadar çok kullandığımı fark ettiniz mi? Çünkü bu, insanların elinde olanı ve aklından, kalbinden geçeni paylaşmaktan imtina etmediği bir hikâye. İnsanlar konuşuyor, dertleşiyor, gerekirse öfkelenip bağırıyor, hatta maalesef zaman zaman da şiddete başvuruyor ama hiçbir şeyi içinde tutmuyor. Bu da var olan bir avuç hikâyeyi olmadık bir yerde tıkanmaktan kurtarıyor ve hızlı akıyor her şey.

 

Ve hikâye içinde MKC ve Barca'nın ağırlıkları eşit, onları birbirinden ayırmıyor, birini daha fazla, daha derin anlatmıyor, daha iyi ya da daha başarılı olanı işaret etmiyor, bununla ilgilenmiyor. Böylece hangisini daha çok seversek sevelim diğerinin hikâyede kapladığı yerden şikayetçi olmuyor, diğerinin hikâyesini vazgeçilebilir görmüyoruz. Onların muhteşemliği, ikili oluşlarında.