"Sahibi olmayan bir elmas bulursan, o elmas senindir. Sahibi olmayan bir ada bulursan, o ada senindir. Bir buluş yaparsan patentini alırsın, buluş senin olur. Madem ki yıldızlara sahip olmak benden önce kimsenin aklına gelmedi, yıldızlar benimdir. "
Küçük prensin, bir gezegende karşılaştığı iş adamından duyduğu bu cümleler, pek çok insanın gökyüzüne bakarken hatırladıklarıdır. Yıldızlar hepimizindir, bazen sığınağımız, bazen hayatı sorgulayışımız olurlar. "Ya eşsizsek... Ya bu koca evren aslında hepimizi eşit derecede seviyorsa... Ya hiçbirimizin hayatı aslında diğerinden daha önemli değilse... Ya biz bi' yıldız oluyorsak?" demişti Defne, günün birinde Ömer'e. Ömer'in bana kalırsa, Defne'ye aşık olduğu andı orası. Hayatın kargaşasında, herkesin iş, para, şöhret gibi değerlerin peşinde koştuğu bir evrende, Defne'yi mutlu eden şey de yalnızca yıldızlardı. Defne, gökyüzünde bir yıldız olmayı düşlüyordu. "Sonsuz aşklarının ilk yıldızı"nı oluşturuyorlardı aslında. Ve çok zaman sonra, Ömer de Defne'yi anlamıştı. Defne'nin yıldızlarla arkadaş olduğu yerde, yıllar sonra Ömer'le beraber, yıldızları birlikte selamlamışlardı.