Kiralık Aşk'ın en sevdiğim sahnesini sorduklarında, istisnasız hep aynı cevabı veriyorum. 1.Bölüm'ün sonundaki kapı sahnesi. Daha ilk bölümde, beni derinden etkileyen o bakışların içinde kaybolduğumda, aklıma Antoine de Saint-Exupéry tarafından kaleme alınan, Küçük Prens gelmişti. Tilki diyordu ki küçük prense, "Sen benim için hâlâ yüz bin öteki çocuk gibi herhangi bir çocuksun. Benim için gerekli de değilsin. Senin için de aynı şey. Ben de senin için yüz bin öteki tilkiden hiç farkı olmayan herhangi bir tilkiyim. Ama beni evcilleştirirsen, birbirimiz için gerekli oluruz o zaman. Benim için sen dünyadaki herkesten farklı birisi olursun. Ben de senin için eşsiz benzersiz olurum..."

Defne için Ömer, abisinin hayatını kurtarmak adına, evlenmek üzere tavlamak zorunda olduğu herhangi biriydi. Ömer için ise Defne herhangi bir asistandı. Birbirleri için, dünyadaki herkesten farklı, eşsiz olmaları da kaçınılamaz sondu. Ben, Defne ve Ömer birbirlerine, o kırmızı kapının önünde bakarlarken, gözlerinden, ikisinin de "Evcilleştir beni" diye bağırdığını okuyordum adeta. Ve bu aşkta hem Defne hem de Ömer, birbirlerinin hayatlarını mahvettiler. Ayrı ayrı, çok fazla kez gözyaşı döktüler. Küçük Prens'in, "İnsan evcilleştirilmeyi kabul etti mi, biraz gözyaşını da göze almalı." satırları her gözyaşı döktüklerinde, aklıma geliyordu. 

Bir yerden sonra, Kiralık Aşk'ın çoğu sahnesini, evrenselleşmiş, her yaşta başka başka çıkarımlar kazanılarak okunan, Küçük Prens'le bağdaştırmaya başladım. Bazı sahnelere, o kadar çok yakışıyordu ki Antoine de Saint-Exupéry'in satırları. Zaten bence Küçük Prens'i, nereye koyarsanız koyun çok güzel durabilir. Hayatımızın her anında, küçük prensin hayata karşı duruşundan, gezdiği gezegenlerden çıkardığı fikirlerden ders alabiliriz. Kendisi minik ama yüreği kocaman bir yol göstericidir küçük prens...İşte şimdi ben, Kiralık Aşk üzerinde, bana çağrıştırdıklarını size anlatmak istiyorum.