Genç yaşında annesini, bir sene sonra babasını kaybetmiş bir adamdı Ömer. Dedesi, annesi ve babasının ilişkisini hiç onaylamamış, Emine Hanım'ı çok üzmüştü. Annesi ölüm döşeğindeyken bile, onun hakkında çok kötü sözler söylemiş ve Ömer bunların hepsini duymuştu. Annesinin öleceğini ona söylemeyen amcası ve yengesine kızmış, hayatta tek başına olmayı seçmişti. Ne yapacaksa, tek başına yapacaktı. Aile özlemi çeken bir adamdı Ömer, amcasını ve yengesini çok seviyordu. Tek ailesi belki de onlardı. Onlar da, bir köşk uğruna, Ömer'in en yakın arkadaşıyla beraber, ona bir oyun oynayarak, Defne'yi Ömer'in hayatına sokmuşlardı. Ömer'in en mutlu, en kalabalık ama en yalnız olduğu gündü düğün günü. Nikah masasına doğru ilerlerken, bir bir arkasından çevrilen işleri öğreniyordu Defne'sinden. Yine gidecekti. Hayat onu yine sürecekti. Sahte kalabalıkların içinde olmaktansa, yalnızlıkla cezalandıracaktı kendini. Issızlaşmış yüreğiyle, yine dönmek üzere gidecekti. Çünkü yüreğini soğutması gerekiyordu.