Oyuncuların üzerine bazı kalıp rollerin yapışması can sıkabilen bir durum olabilir fakat Halil Ergün'e başımız kıldan ince. "Baba rolleri" tanımı doğru mudur? Literatürde böyle bir tabir var mıdır? Halil Ergün bu soruları futbol topu gibi karşılar, göğsünde yumuşatır ve şık bir şekilde ağlarla buluşturmasını bilir. Çok yakışır Halil Ergün'e baba rolleri. Heybetli duruşu ardına baba gölgesini yayar, bakışlarındaki baba tedirginliği hemen okunur, bıyıkları bile 'baba bıyığı'dır.

Ekranlardaki babalık görevine ilk olarak 1997 yılında Baba Evi dizisiyle adım attı. Ailenin küçük kızı Bilge ile otoriter babanın nesil çatışmaları her zaman sonunda en çok babanın üzüleceği ve yine hep en çok babanın haklı çıktığı bir mücadeleydi. Despot ve muhafazakar Mahmut rolüyle çizdiği baba profili sahiciydi, iyiydi de Yaprak Dökümü dizisiyle buluştuğu Ali Rıza Tekin kadar unutulmaz olamadı. Bir baba düşünün ki; yıllar geçtikçe boynu eğilsin, içine kapanan çiçek gibi solsun. Leyla'sından ayrı, Necla'sından ayrı çekti. Yetmedi gelini Ferhunde ezdi, çiğnedi. O da yetmedi damat bozuntusu Oğuz yıktı, bozguna uğrattı aile birliklerini. Ali Rıza Bey ne kadar dik durmaya çalışsa da dertler paçasını bir türlü bırakmadı. Karısının "Aman ağzımızın tadı bozulmasın Ali Rıza Bey!" temennileri de işe yaramadı. 

Beş sezon boyunca içten içe çürüyen bir çınardı Ali Rıza babamız. El birliğiyle indirdiler yüreğine.