Bir mucize gerçekleşti, en umutsuz olduğu anda bir el uzandı Defne’ye. Dost eli miydi bu uzanan, yoksa denize düşenin sarıldığı bir yılan mıydı bilmeden can havliyle tutundu bu son umuda. Bir telaş çıktı bu yola, kendini hazırlayacak fırsatı bile olmadan başladı oyuna. Önünü ardını hiç düşünmeden… Çünkü onun gözünde başarıya ulaşma imkanı olmayan küçük bir oyundu bu sadece. Sonunu tahmin edemedi hiç. Oysaki bu, oyundan ziyade bir bataklık aslında, debelendikçe daha da çok batacak. Ömer ise hiçbir şeyin farkında olmaksızın, tanımadığı sulara çekilmek üzere. Ansızın hayatına giren bu genç kızla birlikte hem de. Defne tohumları Ömer’in yüreğine usul usul yerleşiyor. Anlamlandıramıyor da bu hislerini, hiç tatmadığı veya seneler önce unuttuğu için. Yine de kalbinin hızlanan atışlarını Defne’ye hissettirmek istiyor. İkisi de şaşkın. İlk kalp çarpıntıları, midede uçuşan kelebekler… Adını siz koyun!