İşin aslı ilk tanıtımları izlediğimde ''Bu dizide kendime yakın görebileceğim ne var?'' diye düşündüm. Huysuzluk işte.. Bir denesene önce, azıcık şans versene. Güneşin Kızları hızlı bir giriş yaptı ve yanılttı beni. Öncelikle girişi çok dinamik ve tazeydi. Cast seçimi gayet uyumluydu. Hiçbiri sırıtmadı ve birbirleriyle sanki beş yıldır çalışıyormuşçasına uyum içindeydiler. Bazen geçmişe dönüp dizilerin ilk bölümlerini açarım ve bu uyumun başlarda pek mümkün olmadığını, daha çok sonradan kazanıldığını görürüm. Neyse ki burda öyle bir sıkıntımız yok.

Emre Kınay'ı sempatik ve esprili baba rollerinde izlemeye öyle alışmışım ki 'gizemli iş adamı' portresi beni ilk etapta zorladı. Role yakıştığı muhakkak. Bense hep bir yerde koca koca espriler patlatacak diye bekledim durdum. Haluk karakterine alıştıktan sonra izlemesi keyifli. Ekran Emre Kınay yüzünü seviyor..

Evrim Alasya'yı en son Gönülçelen ve Muhteşem Yüzyıl gibi yapımlarda izlediğimi anımsıyorum. O günden bugüne zaman onun için geriye doğru akmış adeta. Güzellik suç olsa müebbet yiyecek hâle gelmiş. Kızlarından Selin'in tiz sesi kulağımı tırmalasa da hepsi rolünün altından kalkacak yüzlerden oluşuyor.

Hikayeye giriş serin, ilerleyişte ufak durgunluklar olsa da finale çıkış gayet kendini izletecek cinstendi. Güneşin Kızları sırlarla dolu bir iş olduğunun vaadini verse de gelecek dönemini kestirmek güç. Yine de kadrosundaki, ruhundaki genç yapı ve esprili tarzı diziyi belli bir seyirci kitlesinin güvenli kollarına emanet edecek gibi görünüyor. Özellikle de Savaş ve Nazlı'nın yarattığı tempoyla genç kitlenin gözü muhakkak bu diziye kayacaktır. Bu göz kaymaları kalıcı hâle gelip kemik kitleye mi dönüşecek yoksa işler başka türlü mü ilerleyecek, bekleyip hep birlikte göreceğiz..

Şansı bol, yolu uzun olsun!