Bir Defne Topal Anatomisi

Defne'nin Elleri
Dilara Pamuk

Defne'nin, Ömer'e tokat attığı eli, gün geldi, Ömer'in elleriyle kenetlendi. Defne'nin elleri, Ömer'in elleri olmadan düşünülemezdi artık..

Kahvaltı hazırlarken, kalem tutarken hatta pazı sararken, Emine Hanım gibi limon sıkarken, "Ne güzeller" diye düşündük hep Defne'nin elleri için... "Şifa limonda değil, sıkan ellerdedir." diyerek, her şeyi anlatmıştı aslında bize Emine Hanım. O şifalı eller, 'ateş kontrolü' bahanesiyle, Ömer'in alnıyla kavuştu. Yalnızca Ömer'in değil, hepimizin içi titredi. Defne'nin, bir adet golf bahanesiyle, buz kesilen elleri, hepimizin içini alev alev yaktı. 

Gün geldi, Defne'nin ellerinden tuttu Ömer, mermer rengi teni, Ömer'in karaya yakın teninden ayırmak istemedik. Hiç şüphesiz, arka fonda, "Değmesin ellerimiz" çalarken, birbirini bulan ellere aşık olduk hepimiz. Defne'nin ellerinin, Ömer'in frekansına göre hareket edebilmesine tutulduk. Sihirli bir değnek görevi görüyordu sanki o eller, Ömer'e dokunduktan sonra Ömer bambaşka bir Ömer olmuştu.

Defne'nin elleri, öyle güzeldi ki, kahveden vazgeçmeyen adama, "Sen bu ellerle yaparsın da, ben çay içmez miyim?" dedirtti. Nerede olsa tanırdı Ömer, Defne'sinin ellerini, aynı Manu'da tanıdığı gibi... Ömer'den daha iyi bir tasarımcı olmak için, hırsla çizim yapan eller, gün geldi Ömer'in bahçesine, aşkla çiçek ekerken buldular kendilerini. 

Defne, Ömer'in yüzünü ezberlemek için kullandığı ellerini, gün geldi kaygısızca, Ömer'in sakallarında, boynunda, ensesinde gezdirdi. Defne'nin incecik uzun parmakları, Emine Hanım'ın yüzüğüyle buluştu. Ömer'in en başından beri öpmelere doyamadığı o eller, Ömer'in elleriyle hiç ayrılmamak üzere birleşti. 

"Bir büyük resim çiziyorum gökyüzüne, seyret 
Şu bulut ellerin işte, mutlu, serin, beyaz 
Ne güç bu rengi bulmak, bu rengi vermek sana 
Önce ellerin, 
Ellerin bir duygudur anlatılmaz.."

Defne'nin ellerini ancak, Ümit Yaşar Oğuzcan'a ait bir şiirden alıntılanan, bu dizeyle anlatabiliriz bence. ^^


BİZE YAZIN!
Ad
Soyad
e-mail
Mesajınız
GÖNDER