Bir modern sanat labirenti olarak Ömer İplikçi rezidans

Buzlar kralı Ömer İplikçi’nin bizim henüz hangi dağın tepesinde konuşlandığına karar veremediğimiz şatosu; “anlaşılmak için değil sevilmek için varlar” deyiminin kadınlardan daha fazla ait olasıgeldiği Ömer bey’lerin şifrelerinin, koridorlarında itinayla dizili olduğu bir labirent gibidir daha çok... Örneğin Ömer’in bir takım elmalardan da kırmızı olan kapısının yanında, yüksek ihtimal demirden yapılma bir dikenli obje yer almaktadır. Ömer İplikçi’nin hangi übermensch yaratıcı zevkinin eseri sonucu -aslında pek de minimalist döşenmiş olan- bu evde kendine yer bulduğunu anlayamadığım bu figür, bir gün gelir Defne’nin ayağına dolanıp sırtını yaralar. Ömer’in bir diğer “anlaşılmaz” zevki olan grafitti yapmak üzere boş tuval ve siyah sprey ile salonun ortasına düzenek kurduğu akşam kendisinde eşlik eden “Kalbim Sana Emanet”in dizlerinde söz edilen  “Dışarıya çıkmak için dikenlerini batırdıkça batıran sır topu” görüntüsüne işte o zaman bürünür bu çirkin figür! O gün bu gündür de, birbirlerine bir türlü tam açılamayan Ömer’le Defne’nin arasında o melun sırrın sevimsiz bir timsali gibi hayatına devam etmektedir. İhtiyatlı tüketiniz yalnız: Bu tamamen Koriş’in tanısa “aman sen de metafor yapma heveslisi” diyeceği yazarın şahsına münhasır görüşü olmaktadır!

Ömer’in evindeki tabloların her biri anlaşılmaz olmak konusunda birbiriyle yarışmaktadır yarışmasına da; adamcağızın başucuna kadar çıkmış olan bir tanesi bu konuda ayrı bir boyutta seyretmektedir. 9 parçaya ayrılıp parçaları bir yapboz edasıyla karıştırılmış görüntüsü veren bu tabloyu bana sorarsanız, Ömer’in kafa karışıklığının duvarlarına sıçramış halidir derim kendisi için. Aslında fırtınalı bir denizde bir kişinin bir başka kişiyi kurtarmasını resmettiğini zannettiğim tablo, Ömer’e Defne’yi içinde kaybolduğu alaboradan çekip almak için önce onu çözmesi, anlaması gerektiğini söyler bir bakıma... Ömer de zeki adamdır ya, bu kadar bakıp durduğuna göre, bize de mesajı aldığını varsaymak düşer ^^