Beş Kardeş: Zamansız vedalar hüzün kokar!

Bir gün gitsen bile hatıran yeter...
Esra Mert

Artık sevmeyeceğim…

Ve üstelik bunda bütün kabahat sizin.

Son yılların -bence-  en kusursuz, defosuz ve sapasağlam hikayesiydi Beş Kardeş. Neyi sevsek elimizden alan hayat elbette bize bu güzelliği de yar etmeyecek ve tez elden diziyi alıp arşivin bir köşesine konduracaktı.

“Şimdi ben bu şarkıları kime söyleyeyim?” diyen sitemli İlhan Şeşen şarkısı gibi.. Biten büyük bir sevdanın ardından kalan olmak gibi; boşluğa düşmek gibi...  Bir daha kimseyi sevemezmişsin gibi..Elini kolunu koyacak yer bulamamak gibi üzülünce... Öyle...

Ah Sait, ah Nazım... Ah canım Orhan... İki gözüm Turgut... Evimizin küçük oğlu, anne babadan son yadigar Aziz... Hanginize yanayım ben şimdi? Müslüm Baba her “Hangimiz Sevmedik...” dediğinde kalbimin ağrısını nasıl dindireyim? Hakikaten... Şimdi ben bu şarkıları kime söyleyeyim?

Bir dizi bir insana neler katabilir ki? Bir kere bu bir dizi değildi o konuda anlaşalım. Bu benim doğduğumdan beri hayalini kurduğum ve birinin bana anlatmasını beklediğim masaldı sanki.

Otuz üç yaşımda bana bu masalı anlatan Onur Ünlü’ye selam olsun.

Bu hikayenin heybeme kattıklarını ömrümün sonuna kadar bir ‘Onur nişanı’ olarak taşıyacağıma yemin ederim. Herkesin sevgilisi Canan Yenge’lere inat gitmelerin kraliçesi Fahriye, Orhan’ın  tükenmez ümidi, Nazım’ın incecik ruhu bana emanet. Ve daha bir sürü şey...

Bir Sait’ten kaç insan çıkar ki? Abi Sait, Baba Sait, Anne Sait, Dadı Sait, Balıkçı Sait, Koca Sait, Fahriye’siz yarım Sait… Kendi başına bir hikaye Sait... Canım Sait... Omuzlarındaki yük ona, gailesi bana dert Sait... Seni başka özleyeceğim. Hiç gelmeyecekmiş birini özler gibi... Düşün ki öyle çok... Keşke bir kez kahvaltı sofrana oturabilseydim. Bana da şarkılar açsaydın. “Sen otur abi, yoruldun” deyip elinden çaydanlığı alsaydım. Bir kardeşin de ben olsaydım. Seni başka özleyeceğim.

Artık hiçbir işi böyle canımın ta içine sokarcasına sevmeyeceğim.

Ve bunda kabahatin çoğu ve hatta tümü sizin.

Şimdi getirin şiirsiz, arabesksiz, tatsız tuzsuz, birbirinin aynı hikayelerinizi. Meydan onların olsun.

Bize Beş Kardeş yeter. Varsın bitsin. Ne diyordu şarkıda:

“Bir gün gitsen bile hatıran yeter… Hatıran yeter…”
BİZE YAZIN!
Ad
Soyad
e-mail
Mesajınız
GÖNDER