Sait, Nazım, Turgut, Orhan, Aziz ve Canan’ı sonsuzluğa uğurlarken geride kalanlardandık bizler aslında; Melike, Şevval, Yasemin, Deniz, Zeynep, Kudret ve diğerleriydik… Onların kahvaltı sofrasına konuk olduk, kırmızı kamyonetlerine bindik, balıklarımızı Sait’in balıkçısından aldık, haberlerimizi Halkın Öfkesi’nden okuduk, ruhumuzu dinlendirmek istediğimizde ise Orhan’ın bestelerine koştuk hevesle.

Evet biz aşık olduk… Çocuk ruhlarına, sımsıkı sarılan bedenlerine, güzel yüreklerine, naif kişiliklerine, kardeşliklerine aşık olduk.

Az gittik, uz gittik, ara verdik, geri geldik, Başeğmez kardeşlerin 13 haftalık macerasına ortak olduk. Ve arkalarından bir el sallamak istedik, veda niyetine…

Kardeşlikle…