1. BÖLÜM: İlk karşılaşma 

Aslında biliyoruz ki Ferhat’ın Aslı’yı ilk gördüğü yer ambulans değildir. Aslı ellerinde yeni aldığı papatyalarıyla kendini bir keşmekeşin içinde bulmadan hemen önce, Ferhat’ın silahının dürbününden yansır bizlere.   

Ebru’nun sonradan öğrendiğimiz sahte hastalığı yüzünden Aslı’nın binmek zorunda kaldığı ambulansta “tesadüfen” karşılaşırlar 2. kez.   

Ama senin basit ve acımasız bir tesadüf sandığın şey gün gelir hayatının ta kendisi oluverir: “Kader yeter ki kararını vermiş olsun. Hayat seni selde bir kum tanesi gibi sürükler Aslı. Sen tesadüf sanırsın.. Hayatın zamanı durur, aşkın zamanı başlar. Her aşkın da kendi kaderi vardır: Kimi doğar, büyür, ölür.. Kimi, sevdaya dönüşür.” ^^   

Israr etme daha fazla spoiler veremem Aslı!   

F: Bana dokunulmasından hoşlanmam!  :)))))

A: Sen beni mi izliyorsun?! 

F: Seni niye izliyim ki, çok mu güzelsin? 

2. BÖLÜM: Gelinlik

Her genç kız gibi Aslı'nın da bir evlilik, bir gelinlik hayali vardır muhakkak. Muhtemelen bir eş hayali de vardır ama bazen hayat sizi öyle seçimler yapmak zorunda bırakır ki, felaketiniz sandığınız şey başınıza gelmiş en güzel şey oluverir (Yaz bunu bak Aslı, iyi söz.). Ferhat Aslan sağ olsun, var olsun, çok yaşasın hayallerin hepsi yutakta bir yumru olarak kalır. Kim bilir belki de ileride Aslı'nın ayakları deniz kenarında suya değerken tekrar evlenirler. Olamaz mı? Olabilir...

F: Hayalini mi yıktık kızım!

F: Sen böyle armut gibi oturursan yetişemeyeceğiz ama.. 

Ferhat, Aslı'ya kaçması ve başına geleceklerle yüzleşmesi için bir ön gösterim yapar. Aslı başına geleceklerden habersiz, havasının güneş açtığını sanırken Ferhat Aslan ile yüzleşir bir kez daha. Hesap soramaz, zarar veremez. Sözleriyle bir çatlaktan içeriye sızabilmek için çırpınır durur. Karşısında çelikten bir duvar vardır sanki. Ne söylese öte tarafa geçmez. Belki de geçer ama ne onun ne de bizim ruhumuz duymaz. 

A: Tiksiniyorum senden! 

F: Ben bayılıyorum sana.