Yarım kalmış muh-te-şem bir nikahın ardından nihayet evlilik müessesesine adım atan Aslı, kendini aniden Ferhat’ın o meşhur “kapısız” evinde buluverir. 

Ferhat’ın "Benim karım böyle giyinemez!" ile başlayan amansız hoyratlıklarına tahammül edemeyerek en nihayetinde kan çıkarır o evden. Pişman olur ama çok geçtir. 

Dilerim Ferhat’ı bir daha öyle görmeyiz. İçinde sakladığı o zarif ruha hala daha izledikçe hiç yakıştıramıyorum o hallerini. Ha ama Sinan'ı bir kez daha eşek sudan gelene kadar dövebilir, ona itirazım yok. 

Ferhat Aslan'ın "canavar" olmuş halini unutmak isteyen olursa aşağıdaki görseli de şöyle bırakıyorum usulca. ^^

A: Böyle aydınlık bir ailede çalışmayan kadın olur mu hiç?

F: Yalandan da olsa ne güzel güldün sen öyle bakiiim!

Bu bölümün en sevdiğim sahnelerinden biri, Aslı'nın Sinan ile ilgili gerçeklerle Ferhat sayesinde yüzleşmesiydi. Sinan'ın evli olduğunu öğrendiğinde fark etmeden de olsa sığındığı ilk liman Ferhat'tı. 

Ferhat'ın da bu durumdan hiçbir şikayeti yoktur. "Var mı eksiğim?"le mühürlenen kısa sohbete, sarhoşluğuna rağmen tahammül edip bir de üstüne uzun cümleler kurar Aslı'ya. Sarhoş haline de ayrı bayıldıysa demek ^^

Ama ondan önce ufak bir yara meselemiz vardı tabii. 

A: Kahramanım, canım kocişim.

Ferhat'ın bile dumur olduğu son sahne. :D