Ayrılıklar insan hayatının gidişatını değiştirir. Tam orada şekillenir hayatlar. Hayatınıza giren kişi bazen gerçekten sizi siz eder, kimi de sizi sizden eder. Yanmak bize mahsus der gibi yandıkça ayrılıkla daha bir yanarız, zor gelir, bitmez gelir, zaman mekan unutulur. Ama ayrılıklar değil mi kavuşmayı anlamlı kılan! İnadına sevda olup yüreğe düşmeli aşk ile gelen, kalıntıları ayrılık olsa da! Bizim iki sevdalı içinde durum hep böyle oldu. Ne zaman ayrı düşseler kader onları hep yeniden bir araya getirdi. Böylesi sevince ayrılmak kolay olmasa gerek. Biz ne vakit uzun ayrılık düşünsek onlar için, ayrıda olsalar hep yan yana oldular. Evet, iki yürek arası en uzak mesafe oldu kimi zaman, oldukça kibar olup bey ve hanım oldular birbirine, tatlı tatlı kavgalar ettiler el kol hareketleri kahkahaya boğdu bizi, çocuk gibi küstüler ama bitmez bir aşk onlarda ki! Kim gitmek ister ki sevdiğiyle ayrıyken buluştuğu özel mekana! Onlar gider. Kimse Feride gibi cesur değil tüm kimliklerinden arınıp sadece aşık olsun, aşkı için çabalayıp dursun. Kimse Mahir değil; aşk için yanıp tutuşup zerre ödün vermemeye çalışırken mahvolsun, parça parça olup resmine gizlice dokunsun. Bize bu ayrılıklar hep zor geldi, hele en son ayrılık. Ama en efsane ayrılık benim için hala Veda Busesi'dir. Düğün sonrası gelen ayrılığın da hakkını yememek gerek. Bitmez gibi geliyor ama bitecek. Çünkü iki sevdalı için ne zaman ayrılık gelse ömürlerine, hep bir umut türedi yeni güne. Ama unutulmaz ayrılıkları var bu ikilinin geçmiş zamandan. Birde her ayrılığın ayrı bir şarkısı var en derine kazınan. Bize bu ayrılıkları söze dök deseler beceremeyeceğimizi hep bir şarkı ile tamamladılar! Bu ayrılıkları bütünleyen şarkılar. Sınanmayan aşk, aşk değildir düsturu ile yol alıp ayrılıkları hatırlıyoruz.