Konağın içinde gece sahnesi çekilecek. 57. bölümde, gece yarısı Hülya’nın annesinin sesini duyarak uyandığı, daha sonra konak ahalisinin Hülya’yı sakinleştirmeye çalıştığı sahne. Bu yüzden konağın ışık alan yerleri kalın siyah perdelerle kapatılıyor. Pek kolay iş değil. Hazırlıklar oldukça uzun sürüyor.

Makyaj odasına geldiğimde, gece sahnesi çekileceği için herkesin gecelik ve pijama giymiş olduğunu görüyorum. Çok tatlı görünüyorlar. Ekranda izleyecek olmamıza rağmen nedense gecelikli hallerini fotoğraflamaya çekiniyorum. Ben de böyle biriyim işte. Nesime Alış (Adile Hanım) ile sohbet ediyoruz. Güler yüzlü ve çok hoş sohbet biri. Benim Adım Feriha’da oynadığı rolden söz ediyor, gözleriyle oynayan bir oyuncu olduğundan, bu hikayede daha kolay ve onu zorlamayan bir rolü olduğundan.

Ozan Güler’de belki yazın bir sinema projesi olabileceğinden söz ediyor. Sakin, yakışıklı ve kibar bir adam. Sahne hazırlığı sürerken Mehtap Köroğlu’nu aramaya çıkıyorum. Efsun’un odasında görüntü yönetmeni Efe Kubilay ile senaryo okuyorlar. Efsun’un yatağına oturup laflıyoruz. Yok laflamak değil, enikonu her şeyden konuşuyoruz. Onunla sohbet etmeyi sevdiğimi farkediyorum.

Saat 19:30 gibi, “Eh bana müsaade demek” geliyor aklıma nihayet. Set ziyaretinin kısası diye bir şey yok onu söyleyeyim. Zamanın nasıl geçtiğini anlamıyor insan. Vedalaşıp ayrılıyorum. Konağın kapısından çıkarken aklıma daha saatlerce orada çalışacakları takılıyor. Çekilen sahnelerin son halini izlemek için pazar akşamına kaç gün var onu hesaplıyorum. Ben bu aileyi seviyorum...