Dün akşam 8000 km’den fazla yol gelen bir Duygu olacaktı, nerede? Yok, neden çünkü saat 08:00’de uyanmış ve geleneksel Kore kahvaltısı yapmakla meşgul. Yosun çorbası, pilav ^^ (Yemek konusuna ilerleyen sayfalarda geleceğim.)

Kahvaltıdan sonra ortalığı keşfe çıktım. 1 saat kadar market nerede, mağazalar nerede diye dolandım. Busan’da olmamın asıl nedeni olan Busan One Asia Festival için basın girişi başlamadan 1,5 saat önce Busan Asiad Main Stadium’a vardım. Peki, nasıl? Tabii ki metroyla. Peki, metroyu nasıl kullandım? Çok basit: İlk önce haritadan gitmeden istediğim bölgeye baktım ve hangi hattın gitmek istediğim bölgeye gittiğini öğrendim. Hangi çıkışın gideceğim yere en yakın çıkış olduğunu da öğrendiğim de değmeyin keyfimeydi!

NOT: Kore’de de Türkiye’de olduğu gibi ulaşım kartları var. Taksi dâhil birçok araçta da kullanabiliyorsunuz. Ancak 2 farklı kart var: Sadece Busan’da kullanılan ve Busan’ın yanında Seul’de de kullanılan. Bir de Seul’de “Bileeeet!!” diye dolanmayayım diye seçerken Busan’ın yanında Seul’de de geçen kartı tercih ettim. (Neden Seul’e gittiğimi ilerleyen sayfalarda anlatacağım.)

Yol arkadaşım.^^

Festival saati yaklaşıyordu. Basın kartımı ve atıştırmalıklarımı aldıktan sonra yerime geçtim. Diğer basın mensuplarıyla sohbet ederken konserin açılış saatini beklemeye başladık. Konserin tüm ayrıntılarını BURAYA bırakıyorum.

Fanlık müessesi <3

Konserin bitmişti ancak kalabalık dağılmadı. Çünkü onlar hayranları olduğu şarkıcı ve grupları bekliyorlardı.

45.000 Kişi aynı anda stadyumdan çıktı ama trafik kitlenmedi. Çünkü neden kitlensin?

Konserin ardından geldiğim metro hattını kullanarak odama döndüm. İlk gün kazasız belasız bitmişti çok şükür. O zaman önümüzdeki günlerdeki maçlara bakacaktık.