“Artık demir almak günü gelmişse zamandan,

 

Arkadaşımın evinden valizimi almaya gittiğimde içimden Yahya Kemal Beyatlı’nın bu dizeleri geçiyordu. Dönüş vakti gelmişti. Ailem ve Türk kahvesi dışında pek bir şeyin de yokluğunu hissetmemiştim. Garip bir his… Sanki bir önceki hayatımda Koreliydim ve bundan haberim yoktu. Hani ekranlarda hep görürüz ya: Esas oğlan yüzüğü cebinden çıkarır. Tam evlenme teklif edecek sanırız. Sonra esas kızımıza dönerek “Bu yüzük nasıl, sence evlenme teklifi kabul eder mi?” diye sorar ya İncheon’a vardığımda ben de öyle hissettim. Ya da bir çeşit sevgiliden ayrılma hissi, güzel bir rüyadan uyanma da diyebiliriz.

Uçağa bindiğimde ise içimden geçen tek cümle: Daha çok çalışıp yine geleceğim, daha güzel ve büyük işler için!

***

Busan One Asia Festival, Güney Kore'ye asıl gidiş sebebimizdi. Ancak bu iş seyahati ile hayatımda ne yapmak istediğimi, nereden gelip nereye gitmek istediğimi bir kere daha hatırladım. Bu da tarihe böyle bir not olarak düşülsün.