Aslında Seul diyoruz ama havalimanı, Seul’un biraz batısında yer alan İncheon’da bulunuyor.

Güney Kore’nin yerel saatine göre 17:15 sularında İncheon’a ayak bastım. Güney Kore, Türkiye’ye 90 güne kadar herhangi bir şekilde vize uygulamıyor. Sadece öğrenci ve çalışma için özel vize prosedürleri var. Yani geçerlilik süresi bitmemiş pasaportunuzla ülkeye girebilirsiniz.

Yolculuktan önce İncheon’dan Busan’a nasıl gidebilirim diye araştırmıştım. Airport Bus dedikleri direkt otobüslerin dışında bir KTX dedikleri hızlı tren var. Ancak ben rötar ve kötü hava şartlarını da düşünerek KTX için bilet almamıştım. Alsaydım iyi olurmuş çünkü KTX biletleri tükenmiş. Ben de otobüs biletlerinin satıldığı gişeye doğru yöneldim.

İncheon'dan Busan'a gideceğim otobüsün bileti.

Otobüs saat 20:30’daydı ve biletimi aldığımda saat 19:00’du. Bir buçuk saat bir şeyler atıştırmak için güzel bir zaman dilimiydi. Ben de aynen öyle değerlendirdim.

Jetlag'e karşı birebir: SÜT!

Saatin 20:30 olmasıyla İncheon’dan Busan’a yolculuğum başladı. Otobüs ile iki şehir arası yaklaşık 5 saat sürüyor. 01:30’da Busan Nopo Otobüs Terminaline vardımdı, hayır uğurlu olsundu. Kore’ye gitmeden önce telefonuma indirdiğim Kakao Map uygulamasıyla bulunduğum yere taksi çağırdım. İnterneti nasıl böyle rahat kullanabildiğimi söyleyeyim: Kore’de neredeyse her yerde kablosuz internet mevcut.

10 dakika çay ve ihtiyaç molası.

Otel… Ranini, otel seçimini bana bırakmıştı. “Başıma bir şey gelmeyecek, düzgün bir otel” en temel kriterimizdi. Ben de yakınlık uzaklıktan çok anlamadığım için otel seçimini Ankara’da yaşayan Koreli arkadaşlarım da fikrini alarak yaptım. Çok güzel bir otel seçmişiz. Her yere yürüyerek gidebildim. ^^

Çantalarımı odaya bıraktıktan sonra 24 saat açık marketlerin birinden atıştıracak bir şeyler aldıktan sonra odama çekilebildim. Ekran karşısında biraz dinlendikten sonra Busan One Asia Festival için güç toparlamak için uyuya kalmışım.