Özgüven, Defne’nin karakterinde hep biraz eksik ama, dışa vurabildiği noktada çok doğru bir şekilde gösterirdi kendini. Geçmiş zamanlı konuşuyorum çünkü tasarım işi özgüven hatta ego gerektirir ama, bu ego üzerinize büyük gelirse biraz ucuz kaçar. Defne de şu an o tatsız noktada duruyor. Hâlbuki tasarım sevdasına düşmeden evvel çok tadında bir özgüveni vardı. Örneğin Ömer’in İtalyan misafirlerini ağırlarken tomurcuk çayı ve ev terlikleri konusundaki duruşu onun özgüvenidir.

Ama benim "vay be karizmaya, özgüvene gel" dediğim sahne şudur: