Bölümleri, sahneleri birbirinden ayırmak çok zor. Hele benim gibi artık dizinin her dakikasını biliyorsanız. Ama tadımlık, genel olarak en sevilen, bilinen sahneleri bir hatırlayalım dedim.

 

Dursun’un Vedası
Daha doğrusu ilk vedası. Konak ahalisi Madam’ın konağı satacağını öğrenmiş, ne yapacaklarını düşünüp otururlarken Dursun elinde balıklarla gelir. Aslında kendi ülkesinden,  düşünmekten ve inanmaktan başka ‘kötü’ hiçbir şey yapmadığı ülkesinden kaçacağı için belki de son kez arkadaşlarını görmeye gelmiştir. Ancak bu akşam konaktaki herkese iyi gelir. Dizide sık sık gördüğümüz en kötü zamanlardaki umut sahnelerinden biridir. Herkes bir araya gelir. Canan’ın o meşhur fotoğrafı bu akşam çekilir. Suna ve Hatice’nin taratoru kimin yaptığı üzerine tatlı rekabetleriyle, Suna ve Ercan’ın her zamanki atışmalarıyla ve Suna’nın akşamın sonunda hafif çakırkeyif olmasıyla geçen bir akşam olmuştur. Dursun gideceğini birden bastıran yağmur altında Mehmet ve Yurdanur’a söyler; annesiyle vedalaşmayacağını, onu hayal kırıklığına uğratıyor olmanın en ağır cezadan bile ağır geldiğini de. Yağmur diner, Dursun gider. Yurdanur’un içini bir umutsuzluk kaplamıştır. Mehmet’e ‘’hiç ışık olmayacak mı’’ diye sorduğu sırada ateşböcekleri çıkagelir. Dizide sayamayacağım kadar çok favori sahnem olsa da bu en özellerinden biri. Bütün konak bahçede bize hep böyle karanlık olmayacağını hatırlatır. Ve o umudu bir çocuktan daha iyi ne anlatabilir ki.