Babam ve Ailesi ne hikayesi ne tanıtımlarıyla hiçbir şekilde ilgimi çekmemişti. Bülent İnal, Ayça Bingöl ve Ceyda Düvenci’yle yıldızım barışık olmasına rağmen tanıtımlarda Bülent İnal her zamanki gibi, Ayça Bingöl heyecansız, Ceyda Düvenci ruhsuz gelmişti. Daha yayın günü belli olmadan kafamda bitirmiştim Babam ve Ailesi’ni. Yayın gününde de İçerde'yi tercih ettim. İçerde için ilk bakış yazarken de Babam ve Ailesi’ni dinlerim diye düşündüm. Sonra da yatıp uyuyacaktım. Ama uyumak ne mümkün Kadir karakterine saplandım ve o sondaki jenerik dönene kadar yerimden kalkamadım.

 

Esasında Babam ve Ailesi’nin alıcısı değilim. Caner Şahin’in ışıltılı performansına denk gelmesem bir daha dönüp bakmazdım bile fakat onun gözlerindeki ışığı gördükten sonra diziye de kayıtsız kalamayacağımı fark ettim.

 

Caner Şahin yolun çok başında. Ama delicesine bir tutkuyla giydiği karakteri üzerine cuk diye oturmuş. Gözlerinde yılların getirdiği kırgınlığı, bir yandan perdelemeye çalışıp bir yandan içinden taşsın istediği öfkesi çok değerli. Heyecanla ve merakla izledim Kadir’i. Ve şu anda da aklımda sadece Kadir var. Etkisinden çıkmak istiyor muyum? Hayır. Dilerim yolu hep aydınlık olur. Gözlerine yerleşen oyunculuk aşkı hiç sönmez. Daima keyifle yürür bu yolculukta.

 

Babam ve Ailesi’ne gelecek olursam, çatışması güçlü. Hikayeyi bir değil birçok yerden yakalayabilirsiniz. Fakat rejisi hiçbir yenilik vaat etmiyor, bu açıdan bana çok uzak kaldı. Genç kadro ışıltılı, Caner Şahin ise kat kat ışıltılı.

 

Babam ve Ailesi, reyting yarışında ne yapacak göreceğiz. Şu an için tek istediğim ekranda, Caner Şahin’in yolunu aydınlatacak kadar zaman bulması. Çünkü Babam ve Ailesi benim için bu andan itibaren Kadir ve Ailesi...

 

Tüm ekibin emeklerine sağlık, reyting yarışında şansı bol olsun...

Yazı devam ediyor...