Muhteşem Yüzyıl Kösem, her bölümünde bambaşka bir tavır içinde farkında mısınız? Bir bölüm tarihi bir yolculuk kıvamındayken, diğerinde dramlardan dramlara sürükleniyoruz; bir bölüm aksiyonun dibine vururken, diğer bölüm sakinlikten neredeyse içimiz geçecek hale geliyoruz. Hâlâ bir deneme durumu var sanırım. Bu bölümde de öyle bir entrika silsilesi vardı ki, ipin ucunu kaçırmamak için pür dikkat izlemek şarttı. Ha, ben bu hız ve aşırı doz entrikayı gözlerim sevinçten yaşararak izlerim o ayrı, ama malum ekran karşısında biraz ilgisi dağınık bir kitle var, hani ben feragât ederim, siz onları da unutmayın sevgili "yapımda emeği geçenler"...
"Kösem kolyesi geldi."
Safiye Sultan'ın Hürrem yadigârı yüzüğü varsa Kösem'in de kolyesi var. Kuyumcularda, mahalle arası tuhafiyelerde ve pazar tezgâhlarında "Kösem kolyesi geldi" ilanını görmeye hazır mısın Türkiye? Kösem'ciğim kolyesinin keyfini süremeden sultanların savaşında adeta bir tenis topu oldu. Bir o tarafta bir bu tarafta. Cennet Hatun'un dediği gibi eteğine mutlaka çamur bulaşacaktır ama Kösem'in tüm bu olaylarda doğru tarafta kalma isteğini sevdim. Ama bölüm sonunda Safiye Sultan'ın onu vermesi için zorladığı kararla gördük ki, o etek çamurlanacak!
"Şimdi kendimizi şöyle yumuşakça yere bırakıyoruz."
Safiye Sultan'ın "hastayım" rol kesmesi berbattı ama kabul edelim ki sarayda kalmak için herkesi birbirine düşürmesi çok iyiydi. Halime beklendiği gibi Safoş'cuğumun "gel Mustafa'yı tahta çıkaralım" oltasına gelmedi ama, Handan?! "Sazan gibi her şeye atlama" sözünü söyleyen atalarımız Handan'ı görüp de bu sözü etmişler, NET! Yahu padişah operasyona gitti diye diğer şehzadenin tahta geçebileceğine kim inanır!??
"Bakiiimm, safoz kızım Fahriye dışında birilerini de inandırabilmiş miyim?"
Gerçi söz konusu Safoş'cuğum olunca Halime cin olmuş ne yazar? Safiye Sultan'la buluşacağım diye kendi ayağıyla tıpış tıpış gittiği İncili Saray'da celâlilerle basılınca sürgünü yedi. Safiye Sultan safoz kızı Fahriye dışında kimseyi inandıramadığı hastalık oyununu böylece affettirdi. Hayır, Safoş'cuğum hastanede de doğurmamıştır ki Fahriye'yi, karışsın! Bak meselâ Dilruba tam Safiye Sultan'ın genlerini taşıyan bir torun, bir kaşık suda boğulası...
Bu arada bu bölüm fark ettim ki ben galiba en çok Handan'ı izlemeyi seviyorum. Şimdi ilk bölümden bu güne hep Handan'ın ne kadar ezik olduğundan dem vurdum değil mi? E, insan sevdiğiyle uğraşırmış derler. Ama karıştırmayalım, Handan'ı tabii ki sevmiyorum, onun her bölüm daha da ezik hale gelmesini izlemeyi seviyorum. Hele en sevdiğim kısmı önce bir gerim gerim geriliyor, nefesini tutuyor, sonra işler yolunda gibi gidiyor, o tuttuğu nefesini şöyle bir verip, ilk bulduğu yere oturuyor, sonra da en rahatladığı anda hooop nakavt. İşte bunu seviyorum!
Ahmed'in Kösem'e hediye ettiği kolyeye Handan'ın bakışı. Tabii ki temsili değil!
Yalnız hakkını vermeliyim. Ortalık karışıkken Mustafacık'a suikast düzenleyip, bu düzeni kendisini suçlamak için Safiye Sultan'ın kurduğu iftirasını atması çok başarılıydı. Bu planı yapabileceğine bir an bile inanmamıştım ne yalan söyleyeyim, hayır o kadar kafası çalışmaz ki Handan'cığımın! Herkesin de benim gibi düşüneceğini bildiğinden başarılıydı zaten planı. Bir taşla iki kuş vuracaktı hem de. Arada Mustafa da ortadan kalkmış olacaktı. Kösem hem Mustafa'yı kurtardı, hem planın suya düşmesini sağladı, bir de sonunda Handan'a itiraf ettirdi. Handan nakavt, en sevdiğim!! Ama olan yine Mustafacık'a oldu sonra bu çocuk neden delirdi? Ay daha sekiz bölüm oldu, bu cümleyi kaç defa kurdum. Tabii bir de Dudu Hatun'u harcadılar.
Peki ya beni, beni, Handan'ını?
Handan'cığım planını takdir ettim de, Fahriye ile Derviş'i yakın görünce yüzünün aldığı şu hali ne yapacağız. Derviş' e hâlâ "ay sen nasıl bana aşık olursun" ayaklarına yatmayacaksın değil mi tatlım? Bu arada Derviş'i de asil romantik ilan etmiştim daha önce ama, Şahin Giray'la beraber çalışıp bayağı bayağı padişahına ihanet etmiş. Gözümden düştün Derviş Ağa, ama Handan'ı dize getireceksin, bak onu dört göz bekliyorum.
Yazının devamı ve bir de anketimiz var ------->>>