Kerim ve Hülya, kimi zaman şanslı kimi zaman şanssızmış meğer. Bazen de kendilerinin şanssız olduklarını düşünürlermiş ama asıl şans o zaman vururmuş onlara. Aşkı yeniden tanımlamak mümkünmüş. Aşk, Kerim’in sözlüğünde Hülya, Hülya’nın sözlüğünde Kerim olarak yer bulmuş.

Gözleri ışıl ışılmış birbirlerine bakarken. Sonra bir de Mehmet varmış, oğulları, can parçaları. Kerim’in gözü arkasında kalmazmış çünkü Hülya, Mehmet’i canından çok severmiş. Hülya ise kalbindeki korkuyu hiçbir zaman atamayacakmış. Ama olsun mutlularmış ya, üç kişilik çok güzel bir resim çizmişler.

Fakat Hülya ve Kerim’in tek sınavı birbirleri değilmiş. Zeynep, Cevher ailesini huzursuz etmek için çırpınıyor, Hüseyin ve Melek arasındaki sular durulmuyormuş. Hülya ise biraz daha yaklaşmış ablasına.

Hülya’nın dertleri bununla da bitmiyormuş. Bir de Cem çıkmış karşısına. Geçmişinin en acı anısı Cem. Mahir’le kafa kafaya vermiş, planlar yapmış Hülya. Ve böylece sağlam bir dostluğun ayak sesleri de duyulur olmuş.