Yok, ama ileride isterim. Yazmayı seviyorum. Genelde şiir yazıyorum ve bu da sonra şarkıya dönüşüyor. Besteler yapıyorum. Senaryo anlamında bir denemem olmadı ama istiyorum.

 

Çok az çünkü çekingen biriydim. İnsanlar içerisinde çok rahat değildim özellikle de yeni tanıştığım insanların arasında. Bence oyunculukta önemli olan rahat olabilmek. Bütün içinde var olabilmek ve kendinden bir şeyler gösterebilmek. Hocalarımdan Serap Matyaş bunu fark etmemi sağladı. Mesela oyuncu seçmeleri için görüşmelere gittiğimde bir türlü olumlu sonuçlanmıyordu. Çok istiyordum ve deyim yerindeyse deli gibi çalışıyordum ama bir şeyler eksikti. Kendimi sorguluyordum hep. Hayatımın her alanına oyunculuğu taşımıştım. Manavla konuşurken bile gözlem yapıyor ve “kamera önünde bu anı yaşasam nasıl davranmam gerekirdi?” sorusuna kadar her şeyi hesaplıyordum. Hatta bir ara sıyırdığımı düşündüm. Ahmet Koraltürk’le tanıştığımda da pek çok şey değişti. Daha özgüvenli ve bilinçli adımlar atarak daha doğru şeyler yapmaya çalıştım. ‘Kırgın Çiçekler’ de bu açıdan beklediğimizin üzerinde, daha güzel bir sonuç verdi.

 

Babamın öldüğü sahne benim için çok zorlayıcıydı. Doktorun çıkıp “Babanızı kaybettik” demesi, benim tabutu taşımam… Bu iki sahne benim için gerçekten yaşamımı ağırlaştıran sahneler oldu. Açıkçası ben de bunu istedim. O devamlılığın içinden çıkmak istemedim. İşimizin bir parçası bu. Özel şarkılarım vardır her sahne için. O şarkıları dinleyerek duygunun içerisinde kaldım ve böyle atlattım. Umarım iyi olmuştur.

 

Evet, izledim. ‘Kırgın Çiçekler’ yayın hayatına başladığında başka çok iyi işler de vardı. Mesela ‘Tatlı Küçük Yalancılar’, çok başarılı bir işti. TRT 1’de ‘Yeşil Deniz’ var ve çok iyi isimler oynuyor. Dişli rakiplerin arasından sıyrılıyoruz. ‘Güneşin Kızları’ ve ‘Paramparça’ daha popüler. Onları geçiyor olmamız bizi gururlandırıyor.

 

Emre Kınay’dan dolayı ‘Güneşin Kızları’nı izlerdim. Emre Abi çok iyi bir oyuncu.

 

Açıkçası dizi izlemeyi pek sevmiyorum. Herkesin takip ettiği, popüler dizilerin tamamına baktım. Fakat aralarından en beğendiğim ‘Lie to Me’. Hastasıydım diyebilirim. Tim Roth müthiş bir oyuncu. Tüm filmlerini izledim. Mimikleriyle mükemmele yakın olabiliyor. Sinemada Michael Haneke, Quentin Tarantino, Coen Kardeşler ve Pedro Almodovar’ın filmlerini de takip ediyorum.

 

Robert De Niro’nun boksörü oynadığı ‘Raging Bull’. Boks yaptığım için bir gün ben de böyle bir karakteri canlandırırım diye birkaç kere izlemişimdir. Genç bir boksörü canlandırmayı çok isterim.

 

Siz sorunca fark ettim düşünmemişim bunu hiç. Genel olarak düşündüğümde Zerrin Tekindor’la oynamayı çok isterim. Karşılıklı oynadığımızda heyecanlanabileceğim, “acaba şimdi ne yapacak?” diyeceğim bir oyuncu. Biliyorum ki o okuduğunu oynamayacak, daha doğrusu herkesin aklına gelen ilk şeyi yapmayacak. Enerjisi, vizyonu ve oyunculuğu büyülüyor beni. Onun karşısında titrememek elde değil.

 

Evet, o çekingenliği kırdım. Opera okudum ve çocukluğumdan beri de sahneye hitap etmişimdir. Tiyatro oyunculuğu bugüne kadar hiç düşünmedim ama tabii ki olursa süper olur.

 

Herkes tarafından takdir edilmek. Sevilen, saygı duyulan ve iyi işler yapmış bir oyuncu. Ne yaptığımla değil, nasıl yaptığımla ilgileniyorum.