Birken iki, ikiyken üç olmak...

Hayatta her insanın içinde ‘iyi’ bir yerlerde vardır, işte Neriman da bunun kanıtı oldu. Umarım onun bu değişimi, Defne ile Ömer’in aşkına duyduğu saygı biraz Türkan teyzeyi de etkisi altına alır. Ailesinden uzak anneannesini deli gibi özleyen Defne’nin yeni hayatını kurarken, çocuk sahip olma mutluluğunu onunla paylaşması en mutlu anında bile gözlerine perde indiren hüznü yok edecektir. Neyse ki Serdar’ın aklı başına geldi de, bu konuda mutlu sona yaklaşırken çözüm yolu bulundu. Büyüklük yapmak her ne kadar aklına geç gelse de buna da şükür diyorum. Ve kendisine Ömer’in başkasını sevme ya da Defne’yi bir daha terk etme ihtimalinin yüzde 0’ın altında olduğunu hatırlatıyor, kardeşinin emin ellerde olduğunu bilmesini istiyorum. Yalnız bu hatırlamamdan Defne de pay alsa süper olur. Evet, her kız o videoyu izlese şüphe duyardı da bunca şey yaşandıktan sonra Ömer’in başka bir kadını daha idare edebilme fikri nasıl aklına geldi şaşırdım doğrusu. Geçmişten kalan o hala iyileşemeyen yaradandır deyip dağ evine güzel bir veda edelim diye ortaya koyulmuş kısacık bir olay olduğunu düşünerek bu konuya pek değinmiyorum.

 

Aşkları ilk kez dağ evinde başlamıştı. Orada ilk tanışmışlardı. Defne’ye göre dağ evi şehirdeki evin temsil ettiği soğuk Ömer’in aksine, onun tanıdığı sıcak Ömer’i temsil ediyordu. Ayrıca Defne arkasından bir not bırakıp orayı terk ederek oyunun bir parçası olamadığına dair ilk kez orada arkasından kanıt bırakmıştı. Şimdi ise belki çocukları olacağı gerçeği ilk orada ortaya çıkmıştı, geri dönüp bırakmayı unuttuğu doğum kontrol testiyle... Ya da Ömer rüyalarının gerçek olduğunu ilk kez orada anlamıştı. Yeni hayatlarına bir daha hiçbir zaman birbirilerini terk etmeyeceklerini orada anlayarak giriş yapacaklardı. Bir nevi bu yanlış anlamayla veda etmişti her şeyi başladığı o sıcacık dağ evine, üstelik bu vedayı yaparken artık şehirdeki evi temsil eden sert soğuk Ömer’den eser kalmadığını da hepimiz görmüştük. Hayattaki tek amacı sevdiği kadını mutlu etmek olan bir şahane adam vardı karşımızda...

 

Manu’da tanıştıkları gün hayata karşı hep isyanda olan, bir yanı hep yaralı ve eksik olan iki kalp, artık tek bir kalp haline gelmişti. Üstelik koskocaman bir aileleri vardı. Acılar ile birlikte mutlulukları paylaşacakları. Dostları vardı onları her daim koruyan, hatta yeri geldiğinde gizli ilişki yaşadıkları... Ne önemli bir şey değil mi hayatta “kardeşim” diyebileceğimiz dostlarımızın olması. Koray’ın hazırladığı videoda kısacık konuştuğu için “Biraz kendinden ödün ver” diye ekran başında azarladığım Ömer’in sonra canlı canlı yaptığı konuşma bu gerçeği bir kere daha hatırlatmıştı bana:

 

 

Ne kadar güzel anlatmıştı kardeşliğin, dostluğun anlamını… Tıpkı her hareketiyle bunu bizlere hatırlatan İso gibi. Ömer’in dostu olmasına rağmen kardeşi kadar yakın gördüğü Defo’nun yerini söylememesi de bu hareketlerinden biriydi. İşte böyle dostlarımız olmalı hayatta. Böyle dostlarımız gibi bize ne yaparlarsa yapsın göz yumacağız, affedeceğimiz ve olduğu gibi kabul edebileceğimiz ailemiz olmalı. Ancak her şeyden öte herkes Defne ve Ömer gibi şanslı olup ruh eşini bulmalı. Aile kurarak tatlı-ekşi upuzun yolda yürüyecekleri ve yuva dedikleri yerde çoğalarak mutluluklarına mutluluk katacakları…

 

Ve yazıma Ömer’in Seda ile Sinan’a tebrik ederken dile getirdiği sözlerle son vermek istiyorum ancak ben bu sözleri Defne ile Ömer başta olmak üzere tüm Kiralık Aşk ailesine söylüyorum:

 

Sonuçta sizler sayesinde mucizeye inanmayı, zorlu yollardan geçilse bile ruh eşlerimize eninde sonunda ulaşabildiğimizi, İso ve Sinan gibi dostlar olduğunu, Emine İplikçi gibi anneler olduğunu ancak her şeyden öte hayatta koşulsuz sevgi olduğunu öğrendik. Bu hikaye de bize kattıklarıyla görevini tamamladığına göre gelecek hafta mutlu sonumuzu da yüzümüzde gülümsemeyle, gözümüzde yaşla izleyerek veda etmeye hazırlanma zamanı…