Defne düğüne kadar susup tam
nikahtan önce oyunu açıklamayı seçti ve bunun sonucunda evliliği iptal oldu.
Kiralık aşk oyununu oynadığı dönemde yaşadığı acıların yanı sıra, bu ani
itirafın da karşılığını gördü, acısını çekti. Bu itiraf üzerine Ömer de giderek
bir seçim yaptı ve şimdi bunun sonucunu yaşıyor. Yaptığı seçimden pişman
olduysa bunu telafi etmek için çabalamasından daha doğal ne olabilir? Ömer'e de
bu telafi hakkını tanımak durumundayız. Çünkü hatasını anlamış ve pişman olmuş.
Aralarındaki aşk, ahenk ve ruh birliğinin her şeyden kıymetli olduğunu, prensipler
uğruna bunları kaybetmeye değmeyeceğini anlamış. Geçen bir yılda Defne’ye
yaşattığı tüm güzelliklerin hatırına bu sefer çok daha güzellerini yaşatacağına
inanıyorum.
Yaşadıklarından ders çıkarmış
insan gibisi yoktur. Ömer de bir yıl boyunca devamlı düşünmüş, kendi adına
gerekli dersleri çıkarmış. Kendi karakterindeki defoları, Defne’nin yer yer
yaptığı “Engel sensin!” çıkışlarını, “O dimdik duruşunla aramıza duvarları sen
örüyor olabilir misin?” sorgularını tartmış, dik (Şükrü Abi^^) ve katı duruşunun karşı
tarafta yarattığı korkuları fark etmiş mesela. Zamanla edindiği ön yargıların,
katı prensiplerin üstüne aşkını balyoz gibi indirip hepsini kırmış adam ya,
ötesi var mı? Yokluğunda bozulan veya değişen şeyleri, saça takılan gereksiz
bir papatyayı çıkardığı naiflikte düzeltip eski haline getireceğinden eminim. Neticede
eski iyidir bazen, güçlendiririz yani problem değil.;) Hem Ömer adeta bir “Defne
virtüözü”; onun bam telinin nerede olduğunu ve teklediğinde nasıl akort
edeceğini çok iyi bilir.
Bir zamanlar Ömer’in eli gibi muhtaç olduğu bir
Defnesi vardı, o olmadan çizim yapamıyordu. Şimdiyse o Defne, kendisine “el
gibi” uzak duruyor… Hatta uzak durmak için tasarımcılıktan bile kopmuş. Ama
ondan öğrendiklerini de atamamış içinden. Günlük rapor tutmayı, disiplinli
çalışmayı, yeri geldiğinde işyerindeki saygı kurallarını sert bir dille hatırlatmayı
(bkz; “Defne Hanım dedim!”) ve en önemlisi “yok saymayı” Ömer’den öğrendi. Apollon
geri geldi ama Daphne ağaca dönüşmüş vaziyette. Onu yeniden canlandırmak
Ömer’in elinde. Hayat kaybettiğin zamanı geri çevirmez ama öyle şeyler
yaşatır ki geçen zamanın hükmünü silebilir. O yaşayacakları “şahane an”,
geçmişin kötü anılarını unutturabilir. Hadi Ömer, öyle şahane anlar yaşat ki
Defne’ye, dünü güne dize getir, bir daha kötülerinin tekrarlanmayacağına
inansın o da.
Şu an bu Ömer’i, karakterinin
sert taraflarını görüp aşkını geri kazanmak için bunları törpülemeyi seçen,
Defnesiyle birlikte olabilmek için kendinden vazgeçen adamı o kadar seviyorum
ki... Eski halini de seviyordum tabi ki ama çok zordu, zaman zaman kendisine
çarpanı kıracak kadar sertti, kabul edelim. Şimdi ise karşımızda haklıyı haksızı
daha net ayırt edebilen, herkese hak ettiği tavrı gösteren bir Ömer var.
50.bölümde dedesinin isteme törenine gelmesini sağlayan Neriman iken,
onu “anlamış” olan Ömer’e çok kızmıştım ama şimdi her şeyi yerli yerine
oturtmuş olmasından son derece memnunum. Neriman’ın sırf gücü yettiği için, diş
geçirebildiği için Defne’yi defalarca tehdit ettiğini, yaşanan “sebepsiz”
ayrılıklara, yarım kalanlara, kaçışlara hep onun yol açtığını kimse anlatmadan
çözmüş dâhi Ömer İplikçi. İki kişilik savunması, kendi can acısına Defne’ninkini
de katması, Defne’yi içi sayan bir adam için o kadar güzel bir konuşmaydı ki
ben söylesem aynı şeyleri söylerdim. Defne Neriman Hanım’ı affetmeden, Ömer de
affetmez gibime geliyor.
Defne, her şeye rağmen, tüm o kendini ikna etmek
istercesine haykırdığı “Bitti!” sözcüğüne rağmen, Ömer’in sağanak
yağışlarından da, bitmek bilmez kışlarından da vazgeçebilmiş değil. “Aslında hiç geçmemiş. Kralı her gördüğünde dizleri titriyormuş, ona her
yaklaştığında aklı başından gidiyormuş. Tabi sadece kendisi biliyormuş bunu,
hiçbir zaman geçmeyeceğini…” Yeniden üşümekten, ıslanmaktan korkuyor elbette ama ona bir
şemsiye veya sıcacık kaşmir bir manto olacağına Defne’yi ikna etmek de Ömer’in
elinde. Ben bu aşktan erimiş, aşkını her şeyin üstünde tutan adamın her şeyi
yapabileceğine inanıyorum. Nasıl ki o yaşanacak güzel bir aşkın yanında
kırgınlıkların, prensiplerin sözünün edilemeyeceğini ve affetmenin nasıl güzel
bir şey olduğunu öğrendi, Defne’ye de öğretecek. Çünkü dersimiz hayat bilgisi,
konumuz aşk! Bu sefer bu sınavdan geçilecek!
*Funda Arar, Senden öğrendim
**Müslüm Gürses, Nilüfer