Azat Şadoğlu. Dünyaya şanslı gelip şanssızlığın kıyısına doğru ilerleyen adam. Güzel güzel severken kalbine saplanan bıçakları da gördüğümüz adam. Gözlerinin içinde balonlar uçuşacağı sırada sönen dileklerin. Aklının kalbine söz geçiremediği zamanlar, kalbinin aklına uymak istemediği anlar...

Bak sana yine kızdım Azat Şadoğlu. Ailenin tek erkek torunu olarak bütün idareyi ele alamadığın için. Herkesi şöyle sıraya sokup yapılması gerekenleri tek tek söylemediği için. Hadi aşkla ilgili durumunda hassastı. Hadi aşka giden yolları dönemeçliydi. Ya işler. Sonra durdum ve böyle değildir bu işler oralarda. Baba değil dede bile hayattayken Azat'a sıra gelir mi? Büyüğü ezmek kolay mı? Henüz babası bile işlerin başına tek başına geçememişken Azat'a iş bırakmak mı??? O da ne??? Sakinledim, bardağımdaki suyu yudumladım.

İşte o sırada boğazım yine düğümlendi. Reyyan'la sadece formalite evliliği olacağını bile bile çocuklar gibi havalara uçan Azat. Reyyan'ın resmi olarak eşi olacağını düşündüğünde bile ağzı kulaklarına varan Azat. Ve bir uyuyup uyandığında yere çakılan Azat. Yine hüsranlı günlere kucak açan Azat.

Senin için ağlıyorum"* (Her gece bu müzikle uyuduğunu düşünüyorum Azat Şadoğlu.)

Yeni güne yeni umutlarla başlayacakken yeni umutsuzluklara merhaba demen gerekti yine. Giden Reyyan'la beraber yine yıkıldığını görmek öyle hüzünlü ki. Reyyan'ın nerede olduğunu bilememen, gücünün aslında buna yetecekken elini uzatamaman... Aslında bu değil seni istemediğini Reyyan'ın ağzından duymak istemen, bunu duymadan inanmaman. Yüzüne yüzüne söylerse bunu beni daha perişan olacağını bilsen de acını dibine en dibine doğru yaşamak istiyorsun. Anlıyorum seni, anlamaya çalışıyorum seni.

Sevdiğin kadına olan aşkını, onu seven adama anlattın ya, içini döktün ya. İşte orada bitmeyen umudunu sevdim, umudunun içindeki geleceğini sevdim. Kendini bildin bileli duyduğun sevdayı öylesine içten haykırmanı sevdim. Belki diyorum o yaşlarını görürüm. Belki diyorum geçen yıllardaki Azat'ı görürüm. (Düşünsenize Reyyan abi derken, hayallerini anlatırken Azat'ın yüzünü, gözlerinin içindeki en masum sevdayı görsek. Offff acısına acı katsın mı istiyorum ne ^^)

Anneni HALA MI üzüyorsun Azat

Azat'ın bu hallerini gördükçe üzülüyorum. Sonra tarifsiz gülümserken buluyorum kendimi. Evet, evet  yüzünün güleceği zamanları bekliyorum çünkü. Ama şu anda değil. Henüz değil. Önce boğaz boğaza geldiği adamın amca oğlu olduğunu öğrensin. Önce sevdasını kalbine gömecek mi devam mı edecek onu öğrensin. Önce büyüsün hayata karşı. Yaşadığı kötü olaylar büyütsün onu, kavrulsun tecrübelerle. Annesini anlasın, onu ne kadar sevdiğini, ona nasıl değer verdiğini görsün. Azat nasıl Reyyan'ın daha fazla zarar görmesini istemiyorsa Handan da en az o kadar Azat'ın daha fazla zarar görmesini istemiyor. (Offf fazla duygusal mı oluyorum. Ama bi' dk ben Handan& Azat fan idim.Dövme yaptırmaya gidiyorum.^^)

"Biraz daha düşünmeye ihtiyacım var." Dedi ya Reyyan dünyalar Azat'ın oldu. Koca adam minicik çocuğa evrildi. O anda ayrı bir Azat gördüm orada. Sanırım Ahmet Tansu Taşanlar doğuştan Azat Şadoğlu idi.^^ 

Mesela aynı sofrada bir araya gelip hoş sohbet edeceğiniz günler gelir mi kuzenler ^^

Bir taraftan gözyaşlarının şiddeti artsın istiyorum, peşine dinsin bu yaşlar Reyyan'la ilişkisi netleşsin. Belki de öyle güzel abi olur ki yeni sevdasını ararken. Belki öyle yanında durur ki Reyyan'ın, kimsenin ondan beklemediği şekilde. En çok da Handan sevinir herhalde bu duruma. Ayyy biricik oğluna bir kız bulalım da kına yakıp oyun oynayalım. Miran'ın, öz amcasının oğlu olduğunu öğrendiğinde ne yapacağını da birlikte mi düşman olarak mı ilerleyeceklerini de epeyce merak ediyorum. O halde sevda uğruna akan onca yaşın bolca kahkaha attığı zamanlarına kavuşmak ümidiyle iyi bak kendine Azat Şadoğlu...

Sevgiler.

* Nilüfer- Haram Geceler

Ağlamak fazla mı yakıştı Azat' ^^

"Azat gibi sevmek" de diyebiliriz <3