Kendine zaman zaman “gerçekten mutlu olup olmadığını veya yalnız olup olmadığını” soruyor musun? Ben mesela bazı anlarda kendime soruyorum “şu an gerçekten mutlu muyum?” ya da bazen “yalnız mıyım bu hayatta?” diye soruyorum. Her duygu özel ve yaşanmaya değerdir diye düşünüyorum. Mutsuzsam mutsuzumdur. “Mutlu gibi” davranmamak lazım gibi geliyor bana. O sebeple olmalı ki ben pek mutluymuş gibi yapamıyorum, benim mutsuzluğum üstümden başımdan aktığı için mutlu olmadığım kolay anlaşılıyor. Aynı şekilde yalnızsam veya yalnız hissediyorsam ki eminim hepimiz zaman zaman yalnız hissediyoruz, o yalnızlığı da kabullenmek gerekiyor çünkü yalnızlığı kabullendikten sonrası daha kolay ilerliyor. Aslında her şey insanın duygularını önce kendine itiraf etmesiyle başlıyor ve olduğu gibi davranmasıyla da çözülüyor. Elbette söylemesi kolay, uygulaması zor bir mesele. Bu meseleyi çözmek istesen “hayatın ritmini bulmayı” vadeden bir kursa katılır mıydın?

Yalnızlar Kulübü, hayatın anlamını yitirdiğini düşünen, kendi hayatlarının bir noktasına takılıp kalmış ve epey yalnız hisseden beş insanın on haftalık bir kişisel gelişim kursuna katılmaları ve çılgın eğitmenlerinin yol göstericiliğinde hayatın ritmini bulma çabalarını anlatıyor.  

Yalnızlar Kulübü, aslında hepimizin farkında olsak da olmasak da hayatımızın bir ritmi olduğunu, bazen o ritmin yavaşladığını ve ona biraz ritim katmak gerektiğini hatta hayatın ritmini kaybedebileceğimizi anlatıyor. Kendi adıma hayat ritmim kayıp mı, kayıpsa bu kurs sayesinde buldum mu emin değilim ama bu kulüpte iyi vakit geçirdiğimi söyleyebilirim.   

Sami Berat Marçalı’nın yazıp yönettiği Yalnızlar Kulübü’nde Kaya Akkaya, Devin Özgür Çınar, Olgu Baran Kubilay, Umut Kurt, Ceren Taşçı ve Duygu Yetiş performans sergiliyor. Performanslar başarılı ve keyifliydi. Ceren Taşçı içinse özel bir parantez açmak isterim çünkü performansı çok iyiydi ve çıkardığı karakterin naifliği içime işledi. Seni kalbime yazdım Ceren Taşçı!

Yalnızlar Kulübü ile ilgili belirtmek istediğim bir diğer husus da oyunun muhteşem dekoru. İzlediğim oyunlarda mutlaka dekor olsun diyen biri değilim hatta dekorun asgari tutulduğu oyunları daha çok severim. Yalnızlar Kulübü’nün çok iyi düşünülmüş, incelikli ve işlevsel dekoruna gerçekten bayıldım. Oyunun dekor tasarımını yapan Marta Montevecchi harikalar yaratmış. Marta Montevecchi, B Planı’nın diğer oyunları Tac’ın Nöbetçileri ile Yuva oyunlarının dekorlarında da dikkatleri çekmişti.

Süper star Ajda Pekkan’ın dediği gibi “güldüğüme hiç bakma sen, içimden ağlıyorum!” deme, mutluymuş gibi yapma yoksa hayatın ritmi kayıp gider. Amazonlar da ağlar! Hayatın ritmini hiçbir zaman kaybetmemen dileğiyle…

Tüm ekibin emeklerine sağlık…

 

Unutmuyoruz, tiyatro iyidir, iyileştirir.

Yazan -Yöneten: Sami Berat Marçalı

Dekor Tasarımı: Marta Montevecchi

Işık tasarımı: Alev Topal

Kostüm tasarımı: Dilek Tora

Oynayanlar: Kaya Akkaya, Devin Özgür Çınar, Olgu Baran Kubilay, 

Umut Kurt, Ceren Taşçı, Duygu Yetiş

Yapım: B Planı & Toy