Sıcak Eylül’den karlı Ocak günlerine kadar aylarca "ha başladı ha başlayacak" diye fragmanlarını izlediğim Poyraz Karayel başlaya başlaya hayatımın en sıkışık döneminde başladı. Bu nedenle de birinci ve ikinci bölümleri beraber izleyip iki bölüm ortak bir yorum yapmak için şimdi yeni fırsat buluyorum.

İşte karşımızda hayata tutunamamış, kaybeden bir erkek hikayesi daha sevgili dostlar. Yerli yapımlardan Behzat Ç. ecnebi yapımlarda House gibi çok sevdiğim kaybeden adamlardan sonra Poyraz, güncellemeleri ve kara mizah eklentisi ile kaybeden erkek tipinin son sürümü olarak karşımızda. Diziye ismini vermesinden de anlıyoruz ki bu dizi Poyraz’ın hikayesi. Aslında erkek karakterin diziye ismini vermesi yerli dizi dünyamızda çok sık olan bir durum değildir. Daha önce pek çok kere kadın karakterin ismini verdiği diziler izledik ( Aliye, Sıla, Asi, Gümüş... )  bunlar da genelde bir kadının hayata tutunuş hikayesi oldu. Bu yüzden kadının ezildiği coğrafyalarda onlara bir umut olduğu için Türk dizileri çok sevildi, benimsendi. Erkek hikayelerinde ise tam tersi, tutunamama hikayeleri yazıldı, Poyraz da bu akımın son rüzgarı.

Bölümün ilk 20 dakikası, Poyraz’ın dünyasının başına yıkıldığı son 10 ayını hızlıca özet geçti bize. Ama dizinin açılışının özet olması pek isabetli bir karar olmamış. Onun yerine Sinan’ı kaçırma sahnesi ve Ayşegül ile tanışmaları ile başlayıp, geri dönüşlerle neler yaşanmış verilseydi Poyraz Karayel kesinlikle daha güçlü bir başlangıç yapmış olurdu diyerek, Poyraz’a kurulan rüşvet tuzağı ile ilgili çok da ilginç olmayan teorimi de yeri gelmişken paylaşayım.

 Ünsal Bey’in ‘Sinan hafta sonu bizde kalacak zaten de sormuş olayım’ sinsiliği.