Karadayı - Kendince

2014 yılında bolca Karadayı konuştuk, birbirinden güzel bölümler izledik. Ama bazı bölümler bir adım öne çıktı. Sürprizlerle dolu bir finalle kapattığımız sezonu, bol acıklı bir bölümle açmıştık. Buyurun benim listem;

5-) 61. Bölüm

En hüzünlü ve unutulmaz vedadır hala benim için. Birbirinden kopmak istemeyen iki aşığın veda edememesiydi bölümü güzel kılan sebep! Beş dakikanın insan için neler ifade ettiğini yüreğimiz yana yana izledik. En az şarkı kadar dokunaklı olan şey; iki sevdalının 'Veda Busesi' ile dökülen gözyaşlarına tanıklık etmek olmuştu.

4-) 72. Bölüm

En aşk dolu bölüm ancak bu olur dedirten şahane bir bölümdü. Feride'nin doğum gününde tatlı sürprizi ile karşımıza çıkan romantik Mahir'i izlemiştik. Feride'nin şarkı söylemesine alışkın olan bizler için, Mahir'i şarkı söylerken duymak fevkaladeydi. Yüzümüzde kocaman bir gülümsemeyle birlikte izlediğimiz pek güzel bir bölümdü. Günlerce "münasip" kelimesini dilinden düşürmeyen herkes burada mı?

3-) 76. Bölüm

Bu sezon izlediğim en iyi ve "acıklı" sezon açılışı oldu benim için. Kara ailenin parçalara ayrılışı, iki aşığın küle dönen hayalleri ve elimizde kalan kocaman hüzünler vardı başrolde. Acıyı tam yüreğimizde hissettik, gidenler bizden biri gibiydi sanki! Satır satır gözyaşlarıyla yoğrulmuş replikler muhteşem oyunculuklarla birleşince gidenlerin ardından epeyce ağladık. Aylarca sıradan bir kunduracının nasıl bir kimya değişikliği ile Karadayı olacağını merak edenler bizler için gayet güzel bir başlangıç olmuştu.

2-) 75. Bölüm

Tam her şey bitti mutluluğa bir gece kaldı derken patlayan bir araba ile değişen hayatları gördüğümüz sezon finali hala aklımızda! Ne oldu o mahkeme sahnesinde de böylesi  müthiş değişim yaşandı diye sorular sorduğumuz ve hatta hala daha yanıtını deli gibi merak ettiğimiz şahane bir bölümdü. Kaybedecek bir şeyi olmayan bir Mahir ve sanki umutlarını tamamen yitirmiş Feride'nin değişmiş görüntüsü bile merak etmemize yetecek bir sebepti!

1-) 67. Bölüm

Nazif Baba için düşlenen özgürlüğün sonunda geldiği bölümdü. Elimiz kalbimizde tam 66 bölüm izlediğimiz, masum bir insanın esaretten kurtulması bayram gibiydi bizler için. Tabii bir de Mahir ve Feride'nin tüm çabalarının karşılığını bulduğunu gördük ki tadından yenmiyordu. Sadece Nazif Kara'nın masumiyeti değildi o bölümü özel yapan; bir ailenin tüm sıcaklığı, samimiyeti ve kız isteme töreni vardı güzellikler içinde. Feride ve Mahir gözyaşları içinde "özgürsün Nazif Baba" dediğinde çok şükür sonunda adalet bize de uğradı dedik!