İstanbullu Gelin’in tanıtımları ilk çıktığında dizinin izleyici olacağıma pek ihtimal vermiyordum. Ama dizinin adından birazcık etkilenmiş olabilirim -birazdan değineceğim-. Keyifle izlediğim oyuncular olmasına rağmen, Aslı Enver-Özcan Deniz castından emin değildim. Çünkü bildiğiniz üzere aralarında 12 yaş vardı. Bir de, Özcan Deniz’in Faruk rolüne uygunluğuyla ilgili şüphelerim vardı. Son filmi İkinci Şans’ta ikinci baharını yaşayan, boyunca çocuğu olan bir adam olarak izlediğim için, artık kariyeri açısından da olgunluk dönemine girdiğini düşündüğüm için, aşkın peşinden koşan bir adamı izlerken adapte olabilir miyim bilmiyordum. Ama, tanıtımlardan fikir sahibi olmak oldukça zor olduğundan, ilk bölümü izledim. Ve tüm detaylarıyla, ekipçe kurdukları dünyayı acayip sevdim! Aslı Enver ve Özcan Deniz arasındaki yaş farkı da zerre rahatsız etmedi. İlk bölüm itibariyle, Aslı Enver-Süreyya, Özcan Deniz de, Faruk oldu benim için.

 

Annem Özcan Deniz hayranı olduğundan; filmleri, dizileri muhakkak izlenir bizim evde. İzlenmeyecekse ve bize hitap edilmiyorsa bile, illa ki şans verilir. İstanbullu Gelin’in bizim evdeki durumu da böyle başladı. Şans verildi ve sonuç dizinin daimi izleyicisi olarak çıktı. Ama Payitaht Abdülhamid ondan önce başladığı için ve maalesef ikisi aynı gün yayınlandığı için, İstanbullu Gelin’i sonradan izliyoruz. (İyi ki varsın Digiturk Dilediğin Zaman Dilediğin Yerde tabii artık, Bein Connect.)

 

Tanıtımlarda yazan, “Gerçek hayat hikayesinden uyarlanmıştır.” cümlesi beni hiç heyecanlandırmadı açıkçası. Çünkü, Türkiye’deki evli kadınların neredeyse %80’i belki de 90’ı, -bu benim gözlemim elbette- kayınvalidelerinden çekiyorlar zaten. Hem de istenmeyen gelin olmalarına da gerek yok. Oğullarıyla evlenmiş olmaları yeterli onlar için. Diziye sempati duymama sebep olan, isimden etkilenme konusuna gelirsek; rahmetli babaannem doğma büyüme İstanbullu olduğu için, dedemin memleketi Trabzon’a her gittiklerinde İstanbullu gelin geldi derlermiş. Gel zaman git zaman bu böyle devam etmiş ve lakabı haline gelmiş. Diziyi izlememe biraz o da sebep olmuş olabilir, aramızda kalsın. ^.^

 

İlk görüşte aşka inanmadığımdan, izlerken kendime kabul ettirmekte zorlanmışımdır hep. Bana en efsane şeyi izletin, eğer işin içinde ilk görüşte aşk varsa konu biraz inandırıcılığını yitiriyor benim için. Faruk ve Süreyya’nın hikayesi de böyle olduğundan, inanmakta zorluk yaşadığımı itiraf etmeliyim. Her şey çok çabuk oldu gibi hissettim, ki öyle de oldu. Ama aşk; çok farklı bir duygu olduğundan, hatta hastalıklı bir duygu olduğundan, mantığın devre dışı kaldığını göz önünde bulundurursak, ani kararlar vermenin normal olduğunu düşünebiliriz sanırım.

 

Dizi üçüncü kez senarist değişikliği yaşıyor ve karakterlerin farklı huyları çıktığı için, net bir şey söylemek zor olsa da, Faruk ve Süreyya’nın farklı insanlar oldukları çok ortada diye düşünüyorum. Birbirlerini tanıdıkça onlar da bunu fark ediyorlar bence. Faruk oldukça geleneksel bir adam. Süreyya ise tam tersi. Şu durumda, “Zıt kutuplar birbirini çeker.” tezi de güçleniyor galiba. Birbirlerini çok fazla tanımadıkları için, ilk görüşte aşkın zararlarını da sonuna kadar yaşadıklarını düşünüyorum. Süreyya’nın her şeye rağmen direnmesini çok seviyorum. Birçok dizideki kadın karakterlere kıyasla, güçlü yazılmasını ve saftirik olmamasını da takdir ediyorum.

 

Begüm’ün gelmesiyle beraber, sadece Esma Hanım yüzünden değil, artık çok başka şeylerle de sınanacak ilişkileri. Faruk’un duyguları tamamen bitmiş mi, emin değilim aslında. Evet Süreyya’yı çok sevdiğini biliyorum, hissediyorum. Ama neticede ortada yarım kalmış bir hikaye var ve Begüm’le ilgili bilmediği bir sürü şey var. En önemlisi de, Emir. Gerçi Süreyya’da öyle bir yürek var ki, Emir’e gayet rahatlıkla kol kanat gereceğini düşünüyorum. Süreyya’nın da, Faruk’un da, Begüm’le ilgili gerçekler ortaya çıktığında, kafaları karışır mı sizce? Bence net karışır.

Yazı devam ediyor...