Hayat Şarkısı’nın ilk bölümlerinde Kerim ve Hüseyin’den bahsederken iki kardeş yer değiştirecek demiştim. Hüseyin’in bastırdığı duyguları dışa vurduğunda hayatını kökten değiştirecek kadar önemliydi çünkü.

Hüseyin göründüğü kadar güçlü bir karakter değildi. Yıllarca babasının isteklerini kayıtsız şartsız kabul etmiş, kendi isteklerini halının altına süpürmüş, duygularını dinlememiş bir adamdı Hüseyin. Ergenliğini yaşayamamıştı muhtemelen. Üzerine aşık olduğu kadını kaybettiği de düşünülünce hayattan beklentisi kalmamıştı belki de. Bir de ailenin büyük oğlu, veliahtı olma sıfatlarına da sahip olunca hiç düşünmeden sevmediği bir kadınla nikah masasına oturmuştu. Hal böyle olunca fırsatını bulduğu ilk anda kaçtı bu esaretten.

Evet, Hüseyin’in yaşadığı şeyin adı tam anlamıyla esaretti. Ama bu durum dünyaya gelmesine sebep olduğu kızını dahi yok sayarak kaçmasını gerektirmiyordu. Nihayetinde Melek’in de Zeynep’ten farklı olmadığını görüp, ayağına prangalar bağlanmaya çalıştığını hissettiği an yeniden kaçmaya çalıştı. Ve geriye dengesiz, ne istediğini bilmeyen, ergen tavırlardan uzaklaşamayan bir Hüseyin kaldı.

Hüseyin’in dönüşümüne neden olan ise ne Melek, ne de Zeynep’ti. Hüseyin, Kerim sayesinde girdi o değişim çemberinin içine. Kerim’in hayallerinin peşinde koştuğunu gördü, Kerim’in kendinden başka kimseyi önemsemediğini gördü ve Hüseyin’in dönüşümü böyle başladı.