Hülya, 8 yaşındayken görüp de aşık olduğunu söylediği Kerim’e aşık değildi aslında. Sadece bunun aşk olduğuna inandı, belki de inanmak istedi. Acılar içinde büyüdükçe daha da bağlandı bu hayaline. Kerim’le aynı eve girdiğinde aşkın ne olduğunu da anlamaya bir adım daha yaklaşmıştı aslında. Önce kendi emelleri uğruna sevdiğini söylediği adamın canını yaksa da, onun kalbini gördükçe bambaşka düşüncelere uzandı Hülya. Bulutlara çıkardığı adamın zaaflarını gördükçe kendi zaaflarını da görmeye başladı. Ve asıl aşk o zaman başlamıştı.

Sevdi, sevildi. Ve değişti Hülya. Kimi zaman kuşandığı zırhını bıraktı bir kenara, kimi zaman daha da sarıldı zırhına.

36 bölümlük yolculuğuna baktığımda Hülya’nın çok değiştiğini söyleyemem. Sadece olgunlaştı. Ve sevmenin anlamını kavradı. Hülya’yı olgunlaştıransa kuşkusuz ki Mehmet. Hülya’nın sızlayan yaraları vardı, Mehmet onları dindirdi. Hülya’nın en büyük özlemi mutlu bir yuvaydı, Mehmet ona sahip olmasını sağladı. Hülya’yı daha ‘düşünceli’ bir kadın yapan her şey Mehmet’in eseri aslında.