Kiralık Aşk hikayesine kendi hikayesinin içinden bakan herkes Pamir’le ilgili başka hatta bambaşka düşünüyor. Ben kendi hikayemin içinden bakınca hayatı ciddiye almayan Pamir’i ciddiye alamıyorum. Hikayedeki potansiyel rolüyle ilgili birçok teori ortaya atılsa da benim son günlerde en çok aklıma yatan Defne’nin ‘Kiralık Aşk’ olmakla ilgili kendini affetmesine aracı olacak olması… Ve söylemeden geçmek istemiyorum; nasıl en çok Ömer’in artık Defne’nin niyetinden şüphe etmeyeceğine mutlu olduysam en çok da Ömer’e gittiği için kırgın ve kızgın olsa da Defne’nin hala kendini affetmemiş olması üzdü beni.
Defne ve Ömer’le ilgili sevdiğim çok şey var ama en çok birbirlerini tanıyor olmalarını seviyorum. Birbirlerini tamamlıyor olmalarını seviyorum… Ömer’in Defne’si ve Defne’nin Ömer’i olmalarını seviyorum… Tekrar tekrar karşılaşıp ilk kezmiş gibi heyecanlanmalarını seviyorum… Ve hem umudum hem dileğim onlarla ilgili daha sevecek pek çok güzellik yaşamaları… Birbirleri ile olan mücadelelerini tamamlayarak birlikte yürümeye devam etmeleri…
Defne Topal: “Ne de olsa yürümeye mecburuz.”
Birlikte yürümelerini umut ettiğim Defne ve Ömer’i geçtiğimiz bölümün sonunda bir kez daha karşı karşıya bıraktık. Ömer’in şaşkınlığı ve Defne’nin ‘Korkmuyorum.’u karşılaştı, çarpıştı… Yakın zamanda karşılaştığım ama çok sevdiğim bir söz var: “Mutlu değilseniz, korkaksınızdır.” Ve benim umudum -korktuğunu sadece yeğenine itiraf edebilen ve zaman zaman ailesi içinde bile yalnız olan- Defne’nin güçlü olmak için değil mutlu olmak için cesur olması. Yeniden Ömer’in Defne’si olmaya karar verdiğinde karşısında Defne’nin Ömer’ini bulacağına inanabilmesi.
Yaşamak ne güzel şeyAnlayarak, bir usta, kitap gibi
Bir sevda şarkısı gibi
Bir çocuk gibi şaşarak yaşamak...*
* Yaşamak Ne Güzel Şey, Nazım Hikmet Ran