Ne demiş Ömer İplikçi, profesyonel hayatta dramatik sonlara yer yok. Doğru, doğru söylemiş de işte konu aşk hayatı olunca o dediğinden bol miktarda var, onu napiiciz? Hatta öyle fazla öyle acımasızdır ki bu dramatik sonlar yazarın narin bünyesi tam da bu noktada 23. bölümdeki "Güvenmeyen Ömer" vs. 50. bölümdeki "Güvenemeyen Ömer" çarpışmasını atlamaya ve hemen peşinden gelen istifalar sayfasına geçmeye itinayla gayret etmiştir. Aslında burada da durum pek iç açıcı değildir. On beş günlük ihbar sürelerini hukukun en büyük mucizesiymiş gibi anlatan hınzır Ömerler gitmiş, yerine yeniden duvarlarını ören Ömerler gelmiştir. Başka bir açıdan bakınca da dedeyle karşılaşmaya giden sürede aslında o tuğlaları teker teker Defne'nin taşıdığını düşündüren ve Ömer’e de onların arasına sığınmaktan başka çare bırakmayan duvarlar… Yaşanmışlık denilen bütün o acı tatlı güzel anılar meselenin üstüne öyle bir çökmüştür ki işin ne tatlı inatlaşmaları ne kök söktürmeleri kalmıştır. Aynı malzemelerden ayrı tarifler çıkarılıp isteyene romantik komedi isteyene drama servis edilmiştir böylece. Kiralık Aşk'ta aylarca beklenen Hulusi Bey'le Ömer karşılaşmasının ve peşi sıra açacağı düşünülen yeni kapıların beklentileri ne kadar karşıladığı tartışılabilir. Hatta belki sezon finaline yakışacak kadar ciddi meselelerin bir çırpıda geçildiğine de üzülebiliriz. Fakat günün sonunda elimizde 'Gurur ve Önyargı'sından bir çırpıda vazgeçmenin pişmanlığından olsa gerek bu defa 'sonsuz aşklarının ilk yıldızını' bırakmayan bir Defne'miz vardır.. İkinci sezon için pes etmeyen Defne'ye dair umutlarımızı çoğaltabilmek adına önemlidir.