En sevdiğin kitabı seçmek zordur derler; en beğendiğin filmi, en sevdiğin şarkıyı… Çünkü hayat şükür ki şahane kitaplarla, birbirinden güzel filmlerle, biri diğerini kıskandıracak nefislikte melodilerle doludur. Hangisine gönlünüz kaysa, diğerinin ya aklı ya hatırı kalacak gibi gelir. Ve kalır da, çünkü tek bir 'en' yoktur hiç bir zaman; insanoğlunun yaşadığı tek bir duygu olmadığı için.

Denizin dibindeki avuç içi kadar bir yer tüm hüzünlerin, öfkelerin, kırgınlıkların baskısına nasıl dayanıyorsa; Kiralık Aşk’ın 39.bölümü de öyle dayanıyor sevgili Kiralıkçılar. Âşık ile maşukun tepesinde Demokles’in kılıcı gibi sallanan o melun sırra, o sırrı alıp masum aşkı sömürmek için kullanmaya karar veren dünkü dost Fikret Gallo’ya, yaşanmayı hak eden tüm mutlulukların önüne bir perde gibi gerilen korkulara ve vicdan azaplarına inat; 39. bölüm açıyor avcunuzu, koyuyor aşk dolu kalbinizi içine, ellerindesiniz.

Kiralık Aşk’ın 39. Bölümü çöldeki serap gibi. Kocaman bir çikolatalı kurabiye kavanozu gibi. Bir torba pırıl pırıl, rengârenk misket gibi. Adeta haftalardır susuzluktan kurumuş olan dillere şifa oluyor. Her bir yudumunda ayrı bir tat var. En sevdiğiniz lezzet hangisi, seçemiyorsunuz çünkü birine gönlünüz kaysa diğerlerinin hatırı kalıyor.

Şiir gibi bir bölüm 39... Huzur dolu bir aşk şiiri kadar derinlikli ve romantik. Aynı zamanda masal gibi de... Beyaz atlı prensi var, Külkedisi'nin ayakkabıları var, uyuyan güzeli var... 39. bölüm; rüzgâr ilk çıktığından beri o rüzgâra kapılıp dans edememiş olan Defne & Ömer’e bir dans hediye ediyor. Aşığa, maşukunu çok yakıştırdığı bir gece armağan ediyor. Aşkın, dudaklardan sadece bir sevda sözcüğü veya yanağa konan masum bir öpücük olarak değil; kalbe tatlı tatlı akan bir aşk melodisi olarak da dökülebildiğini gösteriyor. 39 öyle bir bölüm ki, kulaklar bile âşık, kulakları bile düşünmek güzel.

Belki ömür gibi gelen bir zaman sonunda 'doya doya sevmek' için nihayet ona dönen kadınını; usul usul, sabırla, kana kana izlerken aşka doyan adamın bölümü 39… Prensesini uyandırmamak için kapıyı korka korka kapatan, onu bir tüy gibi yatağa bırakıp ayakkabılarını usul usun çıkaran Ömer’i görünce;  günlerce o yatakta uyumuş olan Defne’sinin yanına neden bir kez bile uzanmamış olduğunu dahi anlıyorsunuz: Her şey adeta o büyülü an için korunmuş, pamuklar içinde saklanmış. Adam kadının elini tutup kalbine bastırdığına; ne onlar eski Defne ve Ömer, ne de bu hikâye eski Kiralık Aşk artık. 

Aşk… güzel aşk... aşk güzel…

Ama aşk en çok, demini alınca güzel. Ve 39 da bu çayın en demli, en güzel yeri.