Hülya, yeşermek isteyen bir tomurcuk… Hülya, büyüme sancıları sürerken kendini kabul ettirmenin hayalinde bir çocuk. Yoksul Salih’in haylaz kızı denilerek dışlanan, gururu örselenen, hayallerine baltalar vurulan Hülya. Kim geleceğini hayal ederek koşmaz ki kırlarda? Kim sevilmek istemez ki? Kim hülyalara dalmaz ki?

Baharları herkes çok severmiş meğer. Bahar yeniliğin müjdecisiymiş, bahar yeni baştan açan çiçeklerin hoş kokusuymuş, bahar umutmuş. Baharlar herkesin kalbinde yer edinmiş. Adı Bahar olursa çok sevileceğine inanmış küçük Hülya, tatlı bir hayalin içine girmiş. Kendi adı değişmiyormuş, varsın olsun; o da bir çocuk doğururmuş, adına Bahar dermiş, umut dermiş…

Hülya’nın çocuk yüreğinde taşıdığı umut ders olmalı hepimize. Çünkü umuttur, hayatı anlamlı kılan…