Hayat Şarkısı, özenli ve nitelikli kurgusuyla güzel bir giriş yaptı; bu güzelliğini diğer bölümlerinde de korudu. Baştan sona düşmeyen temposunu elbette ki hikayesi kadar kurgusuna da borçluyuz. Geçmişle geleceğin özenle harmanlanması, İstanbul-Berlin arasındaki geçişler derken su gibi akan bölümler izlemek ne güzel, değil mi? Hatta bazen bölümün temposuna kapılıp su içmeye bile kalkamamak başımıza gelmiyor mu? Geliyor elbet, gelsin de. Biz suyumuzu yanımızda tutmaya da alışırız; yeter ki hep böyle soluk soluğa bölümler izleyelim.