Hayat Şarkısı, Kore uyarlaması olsa da tam bizden bir hikayeye sahip. Bir başkasının çocuğunu büyüten, bir başkasının emeğini üstlenen, bir başkasının hayatını yaşayan insanlar; hepsi tanıdık. Sokakta gezinirken kafamızı çevirdiğimizde görebileceğimiz hayatları izliyoruz aslında; tabii eğer kendimizi bir kuleye kapatmadıysak.

Ve bu hikayede kimse salt iyi değil; doğrusu en sevdiğim yanlarından biri de bu. Şahsen iyilikle sarmalanmış, asla hata yapmayan karakterler bana inandırıcı gelmiyor. Hangimiz gerçek hayatımızda her an iyilik meleği gibi yaşıyoruz ki? Kalbimizde iyilik de ağır bassa, bazı anlar kötülüğün sınırlarında dolaşmıyor muyuz? İşte o yüzden bu “gri” olma halini çok seviyorum. Ve ondandır, tüm karakterlerle de bağ kurmaya çalışmam.