Onun için aklıma ilk gelen kavram: Terazi. Merhameti de merhametsizliği de; sevgiyi de nefreti de nasıl böyle dengeler bir insan? Ağzından çıkan her cümle sanki dünyanın en 'oluru olan'  kelimeleri içeriyor. Hele bir de ses tonu... Yaşayan en büyük karizmalardan ^.^ İstemsizce zaten saygı duyulabilecek bir adam.  Yaşamın ondan aldıklarını bir yerlerden çıkarmış hep. Ama takdir edilecek özelliği; hiçbir masumun kanına karışmamış elleri... Kötü diyeceksin, denmiyor; iyiye yakın görüyorsun, e tam iyi de değil! Zaten hep böyle adamlar sevilmez mi? Kalbinin paslanmış kapılarını daha yeni yeni açmaya kalkarken yine başına gelmeyen kalmıyor tabii ki. Çünkü bu tip adamların en büyük zaafları sevdikleridir.  Ve bu adamlar çok güzel sever, e haliyle büyük sever... Açılacak yaralar daha sancılı geçer ve Bahri Baba gibi adamlar diri diri yanmayı, diğer acıya tercih ederler.  Sonsuz güven ve güvensizlik kavramlarını böylesine içinde barındıran Bahri Babalar hepimizin kıskacındadır diyelim ve bir selam gönderelim.