Bir kere jeneriğinden başlamak isterim. İlker Kaleli'nin en karizmatik pozuyla açılıyor, tam bir star havasında, beni kalbimden vurdunuz; gözünüz aydın. Açıkçası diziyi battaniyenin altında titrek titrek izlerken günlük güneşlik havalar, tiril tiril elbiseler, giysiler biraz ağırıma gitti. Gitmedi değil. Poyraz'ın hapse girmesinin sebebi kim, bu soru işareti dizinin ömrü yettiğince çözülmeye çalışılacak bu belli. İki ihtimal var: Ya abi postuna bürünmüş amir, ya da kayınpeder. Gerçi Murat Daltaban genelde kötü adam rollerini canlandırdığındandır belki içimdeki bu his.

Sinan'ı canlandıran Ataberk Mutlu'ya aşırı büyük hayranım. Hatta kendisi ile ilgili bir yazı yazmıştım, çıktığı sahnelerde gözlerinden kalpler çıkan emoji oldum. Ama dizi de olsa, çocuklar ağlamasın. Ataberk'i her dizisinde filminde ağlatıyorlar, üzülüyorum. Dizideki mafya sahneleri beni rahatsız etmedi ki böyle dizilere mesafeli dururum hep. Bahri baba iyi mi kötü mü çözemedim, bölümler ilerledikçe daha oturur herhalde ama uyuşturucuya kesinlikle karşı, çünkü acısı var...

Dizideki komedi öğeleri de yerindeydi hatta Poyraz Karayel'in bulunduğu sahnelerin yarısı mizahiydi. Belki ben İlker Kaleli'yi gördüğümden sırıtıyordum, bilemem. Ama diziyi izleyenler durdurup durdurup replikleri kaydedebilirler zira çokça aforizma barındırıyordu. Ayşegül'ü de sevdim. Çünkü Burçin Terzioğlu'nun oyunculuğunu seviyorum. Ozan Akbaba'nın aşık adamı oynadığı sahnelerde aklımdan "aha şimdi Kuzey gelip dövecek." dedim çünkü bende hep Sümer Tezkan olarak kaldı kendisi. 

Galiba diziyi sevmemem için hiçbir sebep olmadı. Sadece, aile dizisi gibi devam ederken bir anda bir adamın kendini vurması gibi silahlı taramalı tüfekli sahnelere geçiş, benim beyni biraz bulandırdı.

Bilemiyorum. Biraz endişeliyim çünkü AB standartlarına yakın ve Kanal D'nin duruşunu biliyoruz... Öyle ya da böyle, ben izlerim ve reytinglerinin iyi gelmesini bayağı bir istiyorum.