Set ziyaretimin ilk günü.. Beni Emel Sakarya karşılıyor. Emre Kınay’la tanışıyorum. Hemen de sahnesi olduğu için sete giriyor. Bir sure Dilek Hanım’ın enfes çaylarını içip, Emel Hanım’la sohbet ediyorum. Sorularım klasik. Sette toplamda 80 kişi çalışıyormuş. İki ekipler. Artık tek ekiple iş yetiştirmek mümkün değil. Bir süre daha havadan sudan ve sektörden sohbet ettikten sonra moladan faydalanıp içeri Altan Dönmez’in yanına giriyorum. Altan Dönmez ile Karakol setinde tanışmıştım. Eski dost sayılırız. Jale ev küçük bir mekan. Sahnenin çekildiği salonda kapının hemen arkasına kurulmuş kumanda masasına, Altan Dönmez’in soluna ilişiyorum. En şahane ziyaretçi makamı. Sonra gelsin çaylar, gitsin kurabiyeler..Bu akşam izleyeceğiniz, yukarıda da fotoğrafı olan sahne çekiliyor. Cihan ve Demet’in kritik bir sahnesi var finaline de Jale geliyor. Gözyaşları sel kıyamet. Kaçırmayın.

Bu sahne çekilirken oluşan küçük bir devamlılık hatası motor denilmeden önce fark ediliyor ve hızla kostüm tashihi yapılıyor. Hatayı da nezaketen Emre Kınay üstleniyor. Sonuç? Kurallar gereği ekibe yiyecek birşeyler ısmarlayacak. Prodüksiyondan biri en yakın pastaneye gönderiliyor ve Emre Kınay bütün sete çikolata kaplamalı kestane şekeri ısmarlıyor. Gel gör ki Pelit’te kestane şekeri kalmamış prodüksiyon geriye iki kutu pötifur ile geri dönüyor, Afiyetle yiyoruz. Size bir sır ekip en çok Pelit’in üzeri çikolata kaplı kestane şekerlerini çok seviyor. Hani ziyarete gidecek olan filan çıkarsa ne götüreyim diye aranıp durmasın. Bu arada meraklısına not: Güneş kim? Vallahi sormadım. Ekip bu sorudan o kadar sıkılmış ki kendi aralarında “Al sana Güneş” şakası yapıyorlar, çeşitli fotoğraflarla.. Birine ben de maruz kaldım. Şakayı da bi güzel yedim.